Naambord Jan Blaauwplein onthuld

Berkel en Rodenrijs - De één regelde het trapje en het kleed voor over het bord, de ander de koffie en Jan Blaauw zelf regelde waarschijnlijk van bovenaf de strakblauwe hemel voor de onthulling van het bord met zijn naam erop op het plein bij ’t Vierkantje. 

Na wat strubbelingen dienden de VVD en L3B tijdens de gemeenteraadsvergadering in februari van dit jaar een motie in om het plein aldaar te benoemen tot ‘Jan Blaauwplein’. Deze motie werd met grote meerderheid aangenomen en nadat die zes weken ter inzage had gelegen is het Jan Blaauwplein met de onthulling van het officiële naambord in aanwezigheid van dochter Lies, zoon Hans en kleinzoon Jordy, nu een feit. Op het bord staat te lezen: “Jan Blaauwplein, 1928 - 2020, hoofdcommissaris van politie“. “Een eerbetoon zoals het hoort”, vindt Eric Kampinga, duo-raadslid, samen met Joost Smits, en initiatiefnemers. 

Joost deed de penvoering, onder meer bij het indienen van het voorstel bij de Naamgevingscommissie. “In de krant wordt eind van het jaar altijd een kerstpuzzel gepubliceerd. In 2019 werd daarin voor de grap: ‘plein bij ‘t Vierkantje: plein zonder naam’. Eén van de winnaars van de puzzel zei het jaar daarna: “Even over dat plein: kunnen jullie dat niet het Jan Blaauwplein noemen?” En zo is het balletje gaan rollen. Blaauw heeft veel betekend, niet alleen voor Berkel maar voor heel Nederland. Hij werd met veel eerbetoon uitgeleide gedaan en begraven. Ik dacht, als ze dat voor je doen moet ik daar toch eens meer van weten. En zo geschiedde.”

Jan Blaauw werkte veertig jaar bij de Rotterdamse politie, onder andere bij de recherche, en putte daaruit inspiratie voor zijn boeken, waarin hij gedetailleerd talrijke moordzaken beschreef. Uiteindelijk werd hij hoofdcommissaris in Rotterdam. Hij stond bekend als een man van de harde lijn, maar mét humor. Ooit pleitte hij voor het opsluiten van voetbalvandalen in een werkkamp. Na de kritiek die de term ‘werkkamp’ uitlokte stelde hij voor het dan maar een ‘inspannings- en opvangcentrum voor stenenverplaatsende voetbalsupporters’ te noemen. In mei 1988 ging Blaauw met pensioen waarna hij zich toelegde op het schrijven van boeken, met name over geruchtmakende moordzaken uit het verleden.

Peter R. de Vries
Ook speelde hij samen met Peter R. de Vries een belangrijke rol in de afwikkeling van de Puttense moordzaak. Regelmatig zocht hij de publiciteit om in zijn ogen slecht recherchewerk aan de kaak te stellen. Het werk van Blaauw is nog helemaal in leven en wordt ook tegenwoordig nog gebruikt. André Nieuwlaat kende Blaauw al uit de literatuur, maar met hem samenwerken was nog veel inspirerender: “Het ging Blaauw altijd om de feiten. In de jaren ‘80 waarschuwde hij al voor corruptie bij dienders. Daarvoor had hij een ezelsbruggetje van 7 D’s: drugs, drank, dames, dubbeltjes, dalven (bedelen), dobbelen en dirty trigs. Daarmee was hij zijn tijd ver vooruit. Blaauw kwam niet alleen op voor de rechten van slachtoffers, maar het bijzondere is dat hij ook opkwam voor de rechten van daders. In de Puttense moordzaak zijn de ‘daders’ die veroordeeld waren uiteindelijk vrijgesproken. Wat uniek is, en dat staat ook op het bord, is dat Blaauw van straatagent opklom tot hoofdcommissaris en ik denk dat dat uniek blijft. Blaauw was niet alleen een fenomeen in politieland, maar hij was ook zeer sportief. Ik zag hem vaak lopen om te trainen voor de Vierdaagse, zestien keer heeft hij die gelopen. Tot slot iets over Feyenoord. Feyenoord is vorige week natuurlijk kampioen geworden, maar er is een groter feit en dat is dat Feyenoord in 1970 de Europacup won. Blaauw moest toen alles regelen op de Coolsingel. Om incidenten met supporters te voorkomen had hij iets heel moois bedacht: de agenten op straat hadden die dag een Feyenoord rozet op hun embleem. Dat was heel bijzonder. Kortom, ik ben heel blij met deze dag en dit speciale moment.”

Na deze mooie woorden onthulde wethouder Titia Cnossen samen met Lies Blaauw, voor wie het een bijzonder en emotioneel moment was, het blauwe straatnaambord: “Ik was altijd al trots op mijn vader, maar dit is natuurlijk extra speciaal. Ik weet zeker dat hij op dit moment van boven met een glimlach op ons neerkijkt.”