Drempels

Soms rijd ik een extra rondje op de rotonde als ik in mijn achteruitkijkspiegel een auto zie die ‘bovenop mijn lip’ zit. Te laat. Rijdend op de Rottebandreef zie ik achter mij iemand met beduidend meer haast dan ik. Op een recht stuk - zo langzaam ga ik trouwens echt niet hoor – neem ik gas terug en laat ik hem passeren. 

Vrij baan voor de bumperklever met zijn wedstrijdje ‘hoe sloop ik mijn auto’. De bestuurder jakkert alsof er geen drempels bestaan en sjeest er als een gek overheen. De onderkant van de auto raakt af en toe het wegdek. 

Raar woord eigenlijk, drempel. In dit geval wordt er een snelheid beperkend obstakel op de openbare weg mee bedoeld. Eenmaal weer thuis kijk ik in de Van Dale. Die geeft naast de uitleg ‘onderdwarsstuk van een deurkozijn’, oftewel dorpel, ook de figuurlijke betekenis: ‘belemmering’.

Mijn gedachten dwalen af. Ook in het dagelijks leven stap je – meestal ongemerkt - over heel wat ‘drempels’ heen. Het begint al als je voor het eerst naar school gaat. De allereerste stap over de drempel van de schooldeur staat symbool voor het begin van een periode waarin je je talenten gaat ontwikkelen. De ene na de andere uitdaging komt voorbij: de eerste keer trakteren, mee op schoolreis, verkeersexamen op de fiets, een spreekbeurt en de cito toets, gevolgd door presentaties en examens op de middelbare school. Telkens opnieuw een uitdaging. Het gaat maar door, de zwemdiploma’s, een vervolgopleiding, op kamers wonen, stages, solliciteren en in het werkzame leven dit alles nog eens in het kwadraat. 

De drempels worden hoger en hoger en soms eenvoudigweg té hoog. Even terugschakelen dan maar, daar hoef je je niet voor te schamen. Al kan dat op zichzelf ook alweer een behoorlijk obstakel zijn. 

De een heeft het van nature in zich om op tijd aan de noodrem te trekken. Een ander moet eerst helemaal vastlopen om tot het inzicht te komen even gas terug te nemen of misschien een compleet andere route te kiezen. Voor mijn bumperklever was in elk geval geen drempel te hoog.