Liever een chef met een briefje

Bij Ajax hebben ze een chef doodspelmoment, zo lees ik. Ik moet erom lachen en zie in gedachten een ‘chef lege briefjes’ voor mij staan. Zo noemen wij thuis iemand die niks te vertellen heeft. Even denk ik nog dat de term een kwinkslag is van de sportverslaggever, maar ik besluit om het te googelen. En wat blijkt? Het is een bloedserieuze kwalificatie voor de assistent-trainer. Iemand met volle briefjes dus.

Mijn nieuwsgierigheid is gewekt, ik blader verder op internet en zie hoe de verschillende voetbalclubs er alles aan doen om elkaar vliegen af te vangen met deze troef. Internationaal zijn zelfs adviseurs actief op dit gebied. Statistieken tonen aan dat na een vrije trap, een hoekschop of een inworp vaak snel een doelpunt valt. Op zulke dode spelmomenten ontstaat immers onrust en chaos, waarin de tegenstander alle tijd krijgt om zich opnieuw op te stellen. Sterker nog, wie deze standaardsituaties goed benut wint eenvoudig de wedstrijd. Het gaat zelfs zover dat men video’s van tegenstanders bekijkt om hierbij hun zwakke plekken te ontdekken. Simpel toch zal je zeggen. Kun je op trainen. Dat gebeurt nu dus ook, alhoewel er volgens ingewijden in het Nederlandse voetbal nog te weinig tijd aan besteed wordt. Daar valt nog veel winst te boeken. 

Wat zou het toch fijn zijn als wij in het dagelijks leven ook zo’n chef tot onze beschikking hebben. Er zijn genoeg ‘dode spelmomenten’ te bedenken die zich in een mensenleven voordoen op het gebied van werk, studie, gezondheid, opvoeding, relatie en – al dan niet voorgoed - afscheid nemen. Ja ik weet het, er zijn coaches op allerlei vlakken, van leefstijl, rouw, studie- en loopbaanbegeleiding tot mindfulness, ondernemen, voeding, gezondheid en sport. Maar ik moet bekennen dat ik een beetje de weg kwijt ben wie ik voor wat, waarom en wanneer zou moeten raadplegen. Geef mij maar gewoon een eigen chef met een briefje, waarop duidelijk voor mij de ‘wedstrijdsituaties’ en de ‘looppatronen’ zijn aangegeven waarmee ik míjn wedstrijd kan winnen.