Roerdomp sluipt langs rietkraag. (Foto: Gerard de Hoog)
Roerdomp sluipt langs rietkraag. (Foto: Gerard de Hoog)
NATUUR ONDER DE LOEP

Roerdomp bij strenge vorst

Algemeen 174 keer gelezen

Berkel en Rodenrijs - Het is 14 februari en de zon schijnt. Er ligt sneeuw op het land en de sloten zijn bedekt met ijs. Waarschijnlijk is het voorlopig de laatste dag met winterse temperaturen.

Mijn man en ik besluiten een wandeling te maken. Hier en daar is het spekglad op paden en wegen, maar we bereiken zonder problemen de Groenzoom. Als we langs een brede rietkraag wandelen moet ik denken aan de roerdomp die hier vorig voorjaar een aantal weken zat te roepen. Deze bruine reigersoort heeft een bijzondere roep: een luid en hol ‘WHOEMP’, dat honderden meters ver nog hoorbaar kan zijn. Een vogelaar, die aan de Hannie Schaftsingel in Klapwijk woont, hoorde soms de roerdomp bij gunstige wind. Een roepende roerdomp hoor je vrijwel nooit in de omgeving van Lansingerland. Ze laten alleen in het voorjaar van zich horen op plekken waar ze van plan zijn te gaan broeden. Destijds wilde ik in de natuurrubriek aandacht besteden aan dit zeldzame verschijnsel. Aan Gerard de Hoog had ik een foto van een roerdomp gevraagd, maar uiteindelijk heb ik van publicatie afgezien. Er kwamen al veel belangstellenden kijken en luisteren, hetgeen leidde tot ongewenste drukte in coronatijd. Het zorgde bovendien voor verstoring van de roerdomp. Men wilde die rare roeptoeter dolgraag zien. Sommigen liepen daarvoor zelfs de rietkraag in. Doodzonde als een broedpoging van een schuwe vogel door onbeschaafde nieuwsgierigheid wordt verijdeld.

De prachtige roerdompfoto van Gerard staat sindsdien ongebruikt op mijn computer. Al tientallen jaren stelt Gerard belangeloos vogelfoto’s beschikbaar ter illustratie van mijn vogelverhalen. Daar ben ik hem heel dankbaar voor. Een mooi plaatje is mijns inziens onmisbaar bij een praatje. We kennen elkaar uit de tijd dat we beiden in het bestuur van de Natuur- en Milieubescherming Pijnacker zaten, inmiddels ruim dertig jaar geleden. Afgelopen week stond er in de Telstar een interview met Gerard en zijn vriendin Marleen, want ze gaan naar Drenthe verhuizen. In dezelfde krant las ik een verhaal van Nic van Winden over de winter van ‘56, waarin een roerdomp een belangrijke rol speelt. Gewoonlijk laten roerdompen zich zelden zien. Ze zijn uitstekend gecamoufleerd en zitten altijd in dichte rietkragen. Als je geluk hebt zie je er eentje langs vliegen. Maar in de winter, als het streng vriest, dan worden ze vaker gezien. Onder zulke omstandigheden hebben ze het heel moeilijk, want ze kunnen geen visjes vangen als er ijs ligt. Ze zijn dan genoodzaakt hun schuilplekken te verlaten en verschijnen op plekken waar ze zich anders nooit zouden vertonen.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant