Metrobestuurder Ab Atakli

Berkel en Rodenrijs – Voor Ab Atakli is de cirkel rond. Vanaf het moment dat hij als klein jochie de NS treinen van de Hofpleinlijn zag rijden, wist hij dat hij ooit bestuurder van zo’n voertuig wilde zijn. Tegenwoordig zit hij achter de knoppen van de metrovoertuigen waarmee hij onder andere over ditzelfde traject rijdt voor zijn werkgever RET. Ab werkt daarnaast op de afdeling planning. “Daarmee voel ik mij een schakel binnen het bedrijf. Ik denk vaak: wat heb ik een mooi beroep.”

De fascinatie voor treinen begon bij Ab al op hele jonge leeftijd. Hij herinnert zich de moestuin die zijn ouders hadden naast de spoorlijn in Rotterdam-Schiebroek. “Dat kon toen nog, tegenwoordig kun je dat niet meer bedenken zo vlak bij het spoor. Ik zag daar de treinen voorbij razen. Daar ontstond een bepaalde liefde voor het spoor. Thuis had ik een treinset, terwijl andere jongens voor een racebaan kozen. Toch ging ik niet meteen die kant op toen ik van school kwam. Na mijn middelbare schooltijd op het Sint Laurenscollege boden mijn ouders mij een opleiding aan de Hogeschool Rotterdam aan en ik ging bedrijfseconomie studeren. Ik was goed met cijfers en vond ook werk in de financiële sector. Langzamerhand merkte ik bij mijzelf dat ik geen ‘van 9 tot 5’ mentaliteit had en ik ging solliciteren naar een baan bij de recherche en de RET. Vooral operationeel werk sprak mij erg aan, samen met techniek. Met die combinatie was een baan bij de RET voor mij een echte uitdaging. Ik volgde de opleiding waarbij stapsgewijs een stuk theorie wordt gekoppeld aan een baanvak. Elke keer behaal je een certificaat. Elk baanvak heeft weer een andere prioriteit. Op sommige lijnen rijd je op een spoor met viaducten en zonder overwegen. Elders krijg je te maken met gelijkvloerse kruisingen. De vereiste techniek en kennis over verkeersregels verschilt per baanvak. Je signaleert tijdens het besturen soms calamiteiten en communiceert daarvoor met de centrale verkeersleiding. Als metrobestuurder moet je altijd weten wat je doet. Je moet er wel een ‘hart’ voor hebben, maar ook stressbestendig zijn, goed kunnen communiceren en interesse hebben voor materiaal en techniek. Je krijgt immers veel verantwoording voor de reizigers en de tonnen wegende voertuigen die achter je zitten. Je moet gewoon sterk in je schoenen staan. Je zit in de cabine altijd alleen. Op dat plekje ben je voor even ‘eigen baas’. Onderweg naar mijn werk op mijn eerste dag voelde ik een gezonde spanning voor mijn eerste rit en het reële besef van verantwoordelijkheidsgevoel over de veiligheid van de reizigers. Ik ben nog steeds enthousiast om mijn dag te mogen doorbrengen met het besturen van een metro en word nog vaak wakker met het idee: wat gaaf dat ik metrobestuurder ben. Wie kan dat zeggen? Daarnaast vind ik de combinatie met het planningswerk erg uitdagend. Ik voel mij er happy bij en hoop dit werk nog lang te blijven doen. Ik houd ook van de wisselende diensten en kan dat goed combineren met mijn gezin”, besluit Ab.