Veertig jaar De Dijk

Of ik al veertig jaar liefhebber ben van de band De Dijk, dat weet ik niet precies. Wat ik wel weet dat ze na mijn twintigste altijd een rol hebben gespeeld in mijn leven. Hun muziek kwam, zeg maar, binnen zonder kloppen in het hart van mijn muziekcollectie en zal daar, ook als ze stoppen aan het eind van dit jaar, altijd blijven. Sterker nog, ik heb zelfs de collectie 40 jaar De Dijk op vinyl al opnieuw aangeschaft.

Manlief was ook fan, daar kwamen we al snel samen achter, dus de cd’tjes zaten in beide auto’s destijds. Het was dan ook geen verrassing dat de coverband waarin hij speelde de afgeleide naam, Vinger in de Dijk, kreeg. En zo werd ik ook thuis regelmatig getrakteerd op de liedjes: Nergens goed voor, Als ze er niet is, en natuurlijk, Ik kan het niet alleen. Tijdens zijn uitvaart, nu exact zeven jaar geleden, kwamen de liederen van De Dijk ook voorbij. Daar zag ik tegenop. Want de zin in het lied Onderuit: “Dood in haar armen”, was meer dan de kille waarheid geworden. Ik was bang dat ik aan een stuk door zou moeten snikken en dat ik daarna, want ik moest daarna spreken, niet meer uit mijn woorden zou kunnen komen. Maar dat liep anders.

Het lied Onderuit startte in en mijn oudste zoon keek na een paar minuten achterom en zei tegen mij: “Niet zo’n handige keus mam, iedereen zit keihard te janken. Hoelang duurt dat nummer wel niet.” Ik zat te luisteren en herkende een gedeelte en antwoordde: “Oh, ik heb de verkeerde versie op de USB-stick gezet. Dit is de lange versie, dat duurt nog even.” Zoonlief keek me vernietigend aan en rolde met zijn ogen, wat veertienjarige pubers doen, ook tijdens begrafenissen.

Het was even doorbijten, voor iedereen. De zanger Richard heeft zijn laatste lied gezongen en De Dijk gaat er nu na veertig jaar ook een punt achter zetten. Vanavond mag ik naar ze toe, in de Ziggo Dome, met mijn allerliefste vriendin. In de wetenschap dat liefde en muziek nooit ophouden te bestaan. Muziek hielp mij door de donkerste en de mooiste tijden heen en zal dat altijd blijven doen. Met de liefde van mijn leven in mijn hart ga ik vanavond nog één keer samen met Huub en de mannen onderuit. Om morgen weer op te springen,
zo het leven in.