Meegalmen of walmen

Waar niemand het nog over gehad heeft in deze barre tijden, en dat is toch knap nu we echt elke minuut in het nieuws overspoeld worden met lockdownproblematiek, is hoe het nu zit met ons poepgedrag. We weten inmiddels alles over de ups en downs van thuisonderwijs, hoe het is om werkloos te puzzelen terwijl je de eindjes aan elkaar moet knopen en hoe erg het is dat je niet kunt feestvieren.

Even over dat laatste, dat heb ik dus niet hè? Ik heb wel veel gefeest, vroeger, maar ik begin oud en bezadigd te worden blijkbaar. Overigens heb ik zaterdag wel (in mijn eentje) mee zitten galmen met de Vrienden van Amstel Live, de stream. Met een gemixt biertje met 7-up, zeg maar de Shandy van vroeger. Weet je wat ik zo leuk vond aan zaterdag? Zo begon het in 1999 ook! Manuela Kemp was dan één van de uitverkorenen die met al die artiesten in een leuke Amsterdamse kroeg mocht meedeinen en zingen terwijl die artiesten dan elkaars nummers zongen. Een feestje voor intimi, waar wij, jaloerse landgenoten, niet welkom waren, simpelweg omdat je niet in de kroeg paste. Net als nu dus eigenlijk. Het werd meestal een jaar later pas op televisie herhaald. Dan kon je alsnog lekker thuis meezingen, op de bank, met een biertje erbij. Dus wat dat betreft is er niet veel veranderd in die 22 jaar.

Maar goed daar ging het nu niet over. Ik wil het even hebben over poepgewoontes. Daar kom je nu pas achter, in de thuissituatie hoeveel er zich afspeelt in ons hoofd voordat we die dampende bruine verrassing in de pot deponeren. Al gauw werd mij duidelijk dat ‘men’, de pubers hier, liever niet poepen op school of op het werk en zelfs in huis een voorkeurstoilet hebben. Er wordt mij in geuren en kleuren uitgelegd hoe dat zit en wie waar en op welk moment wil verblijven. Ik pas mij uiteraard aan, ben in de minderheid, ik word namelijk vroeg wakker en ga er dan altijd uitgebreid voor zitten.

Niemand die het in de gaten heeft, want rond die tijd is er echt helemaal niemand wakker in dit huis. Zelfs de hond draait zich nog eens lekker om. Wat wel resulteert in een enkel grijs vinkje, zeker geen dubbele blauwe vinkjes, in antwoord op mijn noodkreet dat het toiletpapier weer eens op is. Tijd om mijn eigen voorraad te gaan hamsteren.