Raar hoopje poep

Lansingerland - Dieren laten sporen achter, zoals: veren of plukjes haar, maar ook voedselresten, braakballen of uitwerpselen. Het bestuderen van diersporen kan interessante informatie opleveren.

Eind september stuurt mijn vader het volgende bericht: “Vandaag vonden we in de tuin een raar hoopje poep, zoals we dat niet eerder zagen. We denken dat het niet van een egel of vogel is, zoals je op bijgaande foto zelf kan aanschouwen. Zou het misschien achtergelaten kunnen zijn door een bunzing, om maar wat te noemen.” De drollen op de foto zien er inderdaad wat ongebruikelijk uit. Met behulp van de mee gefotografeerde rolmaat kan ik een inschatting maken van de drolmaat. De lange poepslierten hebben een doorsnede van ongeveer vijf millimeter. Er zit een witte fractie bij de poep. Dat is een sterke aanwijzing dat het om vogelpoep gaat, want vogels scheiden de afvalstoffen van hun nieren als een witte pasta toe aan de afvalstoffen van de darmen. Dit samengevoegde product wordt door één en dezelfde opening, de cloaca, naar buiten gewerkt. Zoogdieren plassen om de afvalstoffen van hun nieren kwijt te raken, maar daar doen vogels niet aan. Reptielen hebben ook een witte fractie in hun poep, maar die leven niet in de tuin van mijn ouders.

Mijns inziens is een houtduif de meest voor de hand liggende drollendraaier. Misschien was de dader een broedende houtduif. Die kunnen hun ontlasting lang ophouden als ze braaf hun eieren zitten warm te houden. Zodra ze het nest verlaten deponeren ze soms een opvallend grote hoeveelheid opgespaarde uitwerpselen. Tot zover mijn overdenkingen. Dan vraag ik Annemarie van Diepenbeek, auteur van de ‘Veldgids Diersporen Europa’, wat zij ervan denkt. Annemarie schrijft: “Het uitwerpsel is inderdaad van een duif, hoogstwaarschijnlijk houtduif. Meestal zijn houtduivenpoepjes lang en dun (als een dikke spaghettidraad) en opmerkelijk mooi opgerold, zoals je wel een verse worst in de slagersvitrine ziet liggen. Vaak zijn ze ook wat droger, de ene keer met, en de andere keer zonder witte urinefractie eraan. In mijn sporengids staat er een foto van. Maar in deze tijd van het jaar verlustigen houtduiven zich aan allerlei rijpe bessen en raken daar dan wel wat van aan de fladderratsch. Vandaar de half-vloeibare vorm. Van bunzing zul je die vorm niet vinden, hij eet maar zelden plantaardige kost. Vos, das en de beide marters wel. Soms blijft de vorm dan evengoed cilindervormig, maar ook bij die soorten zijn de uitwerpselen na het eten van bosvruchten wel eens een vormeloos hoopje.”