Surprise-eitjes op het raam
Algemeen 3.276 keer gelezenLansingerland - Als ik ’s ochtends uit het keukenraam kijk zie ik een merkwaardige lichtgele vlek op het glas. De vogelpoep-vormige vlek blijkt te bestaan uit circa 215 kogelronde roomwitte insecteneitjes met een diameter van circa 0,6 millimeter.
Het verbaast me dat er eitjes op het raam zitten. Voor zover ik weet zetten insectenvrouwtjes hun eieren altijd met grote zorg af op plekken waar volop te eten is voor hun jonkies, die geen grote afstanden kunnen afleggen. Vaak zitten insecteneieren op planten. Die verdampen overdag water, hetgeen een vochtig microklimaat oplevert. Ze worden ook wel gelegd op rottend organisch materiaal. Een raam lijkt mij geen ideale plek, omdat de eieren daar kunnen uitdrogen, maar we gaan het zien...
Regelmatig bekijk ik de eitjes. Er zijn insectensoorten waarvan de eieren overwinteren, maar de ontwikkeling kan ook heel snel gaan. Ik heb wel eens gehoord dat eieren van sommige vliegensoorten onder ideale omstandigheden al na enkele uren kunnen uitkomen. Vaker duurt het enkele dagen tot een week. Bij toenemende temperatuur gaat de ontwikkeling steeds sneller tot een optimum is bereikt. Bij teveel hitte gaan ze dood. Het is begin augustus en snikheet. De eitjes worden urenlang door de zon beschenen en ze beginnen een beetje bruin te worden. De eischaal is transparant geworden. Daarbinnen zie ik enkele roestbruine vlekjes.
Na vier dagen belt mijn moeder om te vragen of de eitjes al zijn uitgekomen. Het is negen uur in de avond en ik heb die dag nog niet gekeken. Meteen na het gesprek ga ik kijken en zie precies het allereerste eitje openbreken. Er verschijnt een zwart kopje, met daarachter aan een lang, dun transparant lijfje. Het is een rupsje van ongeveer een millimeter lang. Het diertje loopt een ommetje en keert dan terug naar de eischaal om ervan te eten. Twee uur later zie ik, in het schijnsel van de zaklamp, een krioelende massa minirupsjes. De volgende morgen zitten er restanten eischaal op het raam en enkele slome achterblijvende rupsjes. Met de punt van een vochtige kwastje pak ik er voorzichtig eentje op, om onder de microscoop te bekijken. Het lijkt warempel wel een minibuxusmotrups! Opeens valt alles op zijn plek. De afgelopen jaren heeft de buxusmot Nederland veroverd. Ze hebben inmiddels het merendeel van de buxusstruiken opgepeuzeld. Dat heeft er waarschijnlijk toe geleid dat een buxusmot vrouwtje haar eieren niet kon afzetten op een geschikte struik en vanwege legnood haar kostbare lading op ons keukenraam heeft geplakt. Deze nachtvlinders zitten vaak op ramen.