Sinds een paar weken wonen Niels en vriendin Nastasia in Berkel Centrum.
Sinds een paar weken wonen Niels en vriendin Nastasia in Berkel Centrum.
BLIK OP DORPSGENOTEN

Niels de Langen

Algemeen 737 keer gelezen

Deze week een dorpsgenoot die nog maar kort in Lansingerland woont, namelijk pas een paar weken. We hebben het over de 21-jarige Niels de Langen, partner van Nastasia Lagrand, die wel een geboren en getogen Bergschenhoekse is. Zij is een dochter van Raoul en Yvonne Lagrand die bekend zijn van Fysiotherapie Lagrand, een praktijk met meerdere vestigingen in de regio.

Het is dan ook niet geheel toevallig dat Nastasia en Niels allebei fysiotherapie studeren. Ze gaan wellicht ooit de praktijk wel overnemen, maar voorlopig heeft zeker Niels het veel te druk met andere dingen. De jongeman uit het Gelderse Heteren is namelijk paralympisch Alpineskiër. Hij was al actief bij de Spelen in Zuid-Korea in 2018 en bereidt zich nu een uur of dertig per week voor op de Spelen in China, die begin 2022 worden gehouden. Met vijf andere paralympische skiërs zit Niels in de nationale selectie.
Vrijdag 11 september om zes uur in de morgen reisde hij alweer voor de tweede keer deze nazomer af naar Zwitserland om daar op een hoogte van gemiddeld 3.700 meter te trainen in de eeuwige sneeuw die daar ligt. Donderdag de tiende hadden we een mooi en gezellig kennismakingsgesprek met Niels en Nastasia die sinds een paar weken in een fraai appartement in de Parkstraat in Berkel Centrum wonen. Voor die tijd vertoefden ze een paar jaar in het centrum van Arnhem, niet te ver van Papendal waar Niels een paar jaar vijf keer per week trainde. Nu reist hij daar nog twee keer per week heen. Veel fysieke trainingen kan hij thuis afwerken. In de kamer naast de woonkamer laat hij een heuse ‘gym’ zien. Het enige ‘afwijkende’ daar is een whiskycollectie. De liefde voor ‘mooie’ whisky’s heeft hij overgenomen van zijn schoonvader Raoul. Overigens is het voor topsporter Niels meer een kwestie van proeven dan van drinken!

Hoe hebben jullie elkaar eigenlijk leren kennen, als jullie zo ver van elkaar woonden?
Nastasia geeft het antwoord: Dat was vijf jaar terug in Landgraaf in Limburg waar een skibaan is. Daar is altijd de opening van het Nederlandse skiseizoen en daar waren we toevallig allebei.

Dus jullie zijn van huis echte skiërs?
Niels: We zijn allebei enorme liefhebbers. Nastasia kan heel goed skiën en geeft ook skiles. We zijn allebei al op heel jonge leeftijd al gaan skiën. Zelf ging ik met mijn ouders Koert en Thera mee. Dat zijn ook fanatieke skiërs. Vanaf mijn tiende werd het serieuzer en op mijn twaalfde jaar deed ik mee aan een talentendag. Daarna werd ik echt fanatiek.

Jij mist je beide onderbenen. Mag ik vragen hoe dat is gekomen?
Zeker. Toen ik elf maanden en twee weken jong was, ben ik getroffen door de ziekte meningokokken sepsis. Dat is een zeldzame aandoening waarbij een bacterie actief wordt. Je krijgt overal inwendige bloedingen. Ze waren er snel bij met zware antibiotica maar toch waren vooral mijn onderbenen zwaar getroffen door de ziekte. Vooral mijn rechteronderbeen was er slecht aan toe. Uiteindelijk stierf het af en moest het worden afgezet. Ze wilden dat eerst doen op mijn eerste verjaardag – 30 november 1999 – maar mijn moeder heeft dat nog een dag kunnen uitstellen. Mijn linkeronderbeen heeft nog wel een aantal jaren gefunctioneerd maar is nooit goed meegegroeid en uiteindelijk bleek het beter om ook dat er af te halen.
Hoe is het om zonder onderbeen of onderbenen op te groeien?
Ik was nog zo jong dat ik er geen weet van had. Ik heb verder ook een zo normaal mogelijke jeugd gehad. Zat op een gewone school. Deed overal aan mee en fietste bijvoorbeeld gewoon met mijn vriendjes naar de basisschool, alleen ik dan op een handbike. Eigenlijk heb ik altijd met alles meegedaan. Skiën doe ik zittend, dus zonder protheses, maar in het gewone leven draag ik zo vaak mogelijk protheses en kan ik zo stevig lopen dat Nastasia me maar net kan bijhouden. Ook het vak van fysiotherapeut kan ik met die protheses straks normaal uitoefenen. Autorijden gaat ook goed maar dat doe ik zonder protheses. Gas geven en remmen gaat met de hand, maar omdat die hendels zijn verbonden met voetpedalen kan Nastasia ook gewoon in die auto rijden.

Ik zie dat je ontzettend handig bent met je bovenlijf en dat je ook zonder protheses heel makkelijk van de ene naar de andere stoel overwipt. Je hebt veel power in je romp!
Ik ben een uur of dertig per week met mijn romp aan het trainen. Bij het zittend skiën op één ski moet alles vanuit mijn romp komen. Ik train dus buikspieren, rugspieren, nek, schouders en armen. Daarmee moet het dus gebeuren op de skihellingen. Ik zit op een speciale skistoel waaronder een ski is bevestigd en zo ga ik de hellingen af.

Wat is voor jou de kick van het skiën?
Vooral het gevoel van vrijheid en snelheid. Dat je heerlijk in de buitenlucht met een enorme snelheid de hellingen af gaat en dat je controle hebt over je ski en over de snelheid. Verder speelt natuurlijk het competitieve mee. Ik wil graag beter worden en mijn droom is om een keer een Paralympische gouden medaille te behalen.

Aan welke onderdelen doe je mee?
Er zijn vijf onderdelen die op snelheid en/of techniek gebaseerd zijn. Aan de ene kant heb je de afdaling en het andere uiterste is de slalom. Daartussen heb je nog de reuzenslalom, de Super G en de combinatie. Wat mij het beste ligt zijn de technieknummers, dus de slalom en de reuzenslalom. Daarnaast ligt de combinatie van Super G en slalom mij goed.

Je hebt in 2018 al meegedaan aan de Paralympics. Hoe ging het toen?
Ik was in 2017 bij het WK in Tarvisio in Italië derde geworden bij de slalom. Dus de verwachtingen waren best groot. Uiteindelijk heb ik op één onderdeel een achtste plaats behaald en ben ik bij een paar andere onderdelen onderweg gesneuveld. Misschien was ik te gretig. Per saldo was ik best wel teleurgesteld. Maar ja, het is de kunst om die teleurstelling om te zetten in motivatie om het de volgende keer beter te doen. Ik blijf streven naar het hoogst en geef mezelf daarvoor de tijd tot 2026. Het gaat steeds beter. In 2019 behaalde ik een zilveren medaille op de reuzenslalom bij het WK in Kranjska Gora in Slovenië. Het is best intensief, naast een studie, maar het is ontzettend gaaf om mee te maken.

Wat is de invloed van corona op jouw sport?
Dat geeft wel wat beperkingen. Er zijn minder wedstrijden en het WK in Lillehammer in februari 2021 is ook nog een vraagteken. Normaal zouden we voorjaar 2021 ook testwedstrijden hebben in China in de aanloop naar de Spelen in 2022, maar dat zie ik ook niet zomaar doorgaan. We gaan gewoon stug door met hard trainen.

Hoe ga je los van het skiën om met je handicap? Ofwel: hoe erg is het om zonder onderbenen door het leven te gaan?
Het is gewoon een gegeven en ik doe met alles mee. Met of zonder protheses. Mensen kijken wel eens vreemd of ze schrikken. Kinderen kunnen heel spontaan vragen: waarom heb jij geen benen? Heb ik geen moeite mee. Ik kan het goed relativeren, maak er geintjes over en vind het ook prima als anderen er grappen over maken. Ik heb mezelf nooit zielig of minderwaardig gevonden, maar bekijk het positief: doordat ik die onderbenen mis, kan ik als minder-valide sporter aan topsport doen. Als valide sporter had ik dat misschien nooit bereikt!

Hoe gaat het financieel? Wordt het allemaal voor je betaald?
Helaas niet. Ik heb wel diverse goede sponsoren, maar ben nog wel op zoek naar bedrijven die mij willen ondersteunen. Je merkt ook wel dat ze niet altijd staan te trappelen om een minder-valide sporter te steunen. Maar goed, er zijn altijd idealisten die dat juist wel graag doen. Sponsoring is meer dan welkom. We hebben er ook een stichting voor opgericht: Stichting Paralympic Ski Dream Niels. Zie ook:
www.nielsdelangen.com

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant