Jan en Coby van den Bosch

Jan van den Bosch (91) uit Bleiswijk en Coby Kouwenhoven (92) uit Pijnacker wonen al dertig jaar in de Jan van der Heijdenstraat in Bleiswijk, nadat ze eerst heel lang aan de Hoekeindseweg woonden, bij hun tuinbouwbedrijf.

Ze lieten in de Jan van der Heijdenstraat destijds geheel naar eigen smaak en inzicht een vrijstaand huis bouwen, nabij de kern van het dorp. Niet te ver van de winkels en de kerk waar ze samen – bij elkaar opgeteld – ongeveer tachtig jaar lid zijn geweest van het parochiekoor St Caecilia onder leiding van Henk in ’t Veen. Onlangs hebben ze het koor gedag gezegd. Dat heeft vooral te maken met het minder geworden ‘zicht’ van Coby die gelukkig nog wel het een en ander uit haar hoofd kon zingen. Ze vonden het mooi geweest, zeker nu in coronatijden de zangkoren toch op hun gat liggen. In de kerken zijn nog wel voorzangers actief maar voordat er weer hele koren kunnen zingen, zal er nog wel enig water door de Rijn stromen. Jan en Coby zijn verder ondanks hun hoge leeftijd nog goed gezond. Hun kinderen zijn natuurlijk bezorgd en doen de boodschappen voor ze. “Het is wel erg saai”, zegt Coby met instemming van Jan. Normaal gesproken hebben ze een redelijk druk sociaal leven. Al tientallen jaren gaan ze regelmatig een bakkie doen bij ’t Vierkantje in Berkel en verder is Meerenbos in Bleiswijk een zaak waar ze regelmatig kwamen. Ze hebben daar ook hun meest recente huwelijksfeesten gevierd, 55 en zestig jaar. Op 29 december zijn ze 65 jaar getrouwd voor de wet. Op de 29ste van de laatste maand van het jaar 1955 werden ze door burgemeester Jan Vader van Pijnacker in de echt verbonden. Daarmee boekten ze 1.800 gulden belastingvoordeel. Voor de kerk zijn ze pas anderhalf jaar later getrouwd, op 24 juli 1957, de verjaardag van de moeder van de bruid. “Die vond dat leuk”, zegt Jan droogjes. Ze houden altijd de kerkelijke datum aan voor de feestjes. Op 24 juli 2022 is het dus weer groot feest. Bij leven en welzijn! We kregen een tip van Henk in ’t Veen om Coby en Jan tot dorpsgenoten te bombarderen. Ze vinden het leuk. “Maar je moet er niet een heel vel van maken hoor. Hou het maar bij een kort stukje, zegt Coby.” Dat is niet helemaal gelukt. Ze hadden zo veel leuke dingen te vertellen.
Waar hebben jullie elkaar ontmoet?
Jan: In het Parochiehuis in Pijnacker leerden we elkaar kennen. Bij het dansen. We zijn altijd enorme dansers geweest. We waren de koning en de koningin van de Weense Wals. Het was trouwens best een hele toer om verkering te krijgen met Coby. Ik had stevige concurrentie van jonge kerels uit Pijnacker en ook Nootdorp. Ik vind het nog steeds geweldig dat het is gelukt. Ze was zo mooi en zo lief. En dat is ze nog! We zijn al ontzettend lang bij elkaar maar zijn nog steeds gek op elkaar. Ik voelde me goed thuis in Pijnacker. Heb ook nog acht jaar bij Oliveo gevoetbald. Later was ik een van de oprichters van Soccer Boys.

Uit wat voor gezinnen zijn jullie afkomstig?
Coby: We komen allebei uit grote katholieke gezinnen, toevallig allebei met dertien kinderen. Ik ben geboren en getogen aan het begin van de Katwijkerlaan in Pijnacker. Mijn vader Janus had daar een tuinbouwbedrijf. Hij was getrouwd met Pietje Brouwer. Later werd haar naam Nel. Ik was de zesde van dertien kinderen. Een is er kort na de geboorte overleden en twee kinderen zijn verongelukt. Mijn oudste broer Piet is in zee verdronken toen hij vijftien was. Dat kwam door een draaikolk. Mijn broertje Janus is aangereden op de Katwijkerlaan. Als er vroeger kinderen overleden, dan gaven ze het volgende kind gewoon dezelfde naam als het overleden kind. Later had ik dus een nieuwe broer Piet. Mijn broer Janus die nog leeft, is in totaal de derde Janus in het gezin. Heel bijzonder.
Jan: Ik ben een zoon van Piet van den Bosch en Anna Oosterlaan. Was de negende van in totaal dertien kinderen. Mijn vader was een geboren Bleiswijker en mijn moeder kwam van Stompwijk. Mijn vader had een gemengd bedrijf aan de Hoekeindseweg. Hij had een aantal koeien maar teelde ook van alles. Kijk, dat witte huis op dat schilderij, dat was ons ouderlijk huis. Mijn vader teelde allerlei groenten, komkommers, sla, bospeen en ook spitskool. Een paar broers van mij zijn later ook tuinder geworden en ik ook. Tot mijn vijftigste ben ik tuinder geweest, ook aan de Hoekeindseweg. Eerst groenten en later potplanten, geraniums, kerststerren en groene planten. Nadat ik gestopt was als tuinder, heb ik vijf jaar her en der gewerkt en van mijn 55ste tot mijn 85ste ben ik beheerder geweest van het tennispark. In totaal dertig jaar. Ook Coby werd actief bij de tennisclub en hielp met van alles mee tot haar 65ste.
Coby: Het is goed dat ze op een bepaald moment tegen Jan hebben gezegd dat het genoeg was zo, anders had hij er nu nog gelopen. Maar, het was een mooie tijd en heel leuk werk. Je ontmoet altijd veel mensen op zo’n tennispark. Wij hebben al jong leren werken. Bij ons thuis moesten we allemaal mee helpen voor dag en dauw: komkommers rapen, sla steken. Het werk bij het tennispark combineerde ik met het huishouden. Daar wordt altijd een beetje minnetjes over gedacht maar dat is ook veel werk en het komt iedere dag weer terug.
Jan: Als kinderen moesten we al mee helpen voor schooltijd. We moesten vroeg uit de veren om te werken en voordat we naar school gingen, moesten we ook nog naar de kerk. Daar ben ik ook nog misdienaar geweest en acoliet. Dat is een wat oudere misdienaar.

Dus jullie zijn sportieve en actieve types!
Jan: We zijn geen mensen om stil te zitten en niks te doen. We zijn altijd wel met van alles bezig. Ik ben ook heel lang fanatiek Feyenoord-supporter geweest.
Coby: We hebben altijd van alles gedaan en ondernomen. Op mijn tachtigste heb ik nog leren klaverjassen. Zelfs in de coronatijd doen we dat nog, met Pieter de Groot en Jopie Luiten. Heel leuk. Tennissen hebben we ook veel gedaan en vroeger in de jonge jaren schaatsen. Met mijn vriendin Engelien Schuring ging ik lekker zwieren op de Plas van Van Buysen in Pijnacker.
Jan: En dansen natuurlijk. Als we maar even in de gelegenheid waren, gingen we dansen hier of daar. En zingen. Samen hebben we rond de veertig jaar bij het kerkkoor gezongen. Coby als alt en ik als tenor.
Coby: Ik ben ook nog een jaar of twintig lid geweest van het vrouwenkoor Con Amore in Pijnacker, met rooie Frans Tetteroo als dirigent.

En hebben jullie ook kinderen?
Coby: Zeker wel. We hebben twee dochters en een zoon, Anja is 62, Ellen is 60 en Pierre 55. De meiden zijn vrijgezel gebleven maar via zoon Pierre hebben we twee kleindochters, Isabel van 21 en Annick van 20. Onze kinderen wonen alle drie in Bleiswijk. Ze zijn dus dicht in de buurt en doen veel voor ons.

Hoe hebben jullie het zo lang met elkaar uitgehouden?
Jan: We hebben altijd alles samen gedaan en opgelost. Natuurlijk is er wel eens wat maar dan praat je erover.
Coby: Als je ergens mee zit, niet opkroppen maar meteen zeggen en goed uitpraten. Ik ben altijd van het uitpraten geweest. En al met al viel dat best mee. We hebben, ondanks het harde werken, altijd leuk geleefd, van alles ondernomen, leuke dingen gedaan en volop genoten van de mooie dingen van het leven. Onze huwelijksjubilea hebben we altijd groots gevierd. Alleen 12,5 jaar niet omdat mijn moeder toen ziek was.
Jan: We hopen echt dat we binnenkort er weer op uit kunnen. Wat Coby al zei: door die corona is het wel een beetje saai geworden allemaal. Vooral ook omdat we qua vervoer niet meer zo ver weg kunnen. Ik rijd nog wel zelf auto maar alleen korte stukjes in de buurt. Verder hopen we dat we zo lang mogelijk in dit huis kunnen wonen. We hebben alles op de begane grond. Dat is wel heel prettig. Het zou leuk als we weer eens een borreltje konden gaan drinken bij ‘t Vierkantje. Een geweldige tent is dat. We komen er al meer dan veertig jaar!
Coby: De uitstapjes die we de laatste tijd hadden, waren vooral begrafenissen, van schoonzus Annie en broer Jaap. Een keer weer eens een feestje zou leuk zijn, maar het moet wel kunnen. Geen onnodige risico’s nemen en gezond blijven; dat is ook veel waard!