Blik op Dorpsgenoten: Rob Remmerswaal

Nog nooit vertoond in mijn ruim dertigjarige loopbaan als verslaggever: dat een te interviewen persoon even met de motorfiets vanuit zijn vakantiewoning in Loosdrecht naar Hotel Van der Valk in Nootdorp komt rijden, op een regenachtige vrijdagmiddag, voor een Dorpsgenotengesprek.

Rob Remmerswaal draait er zijn hand niet voor om. Hij rijdt graag motor en heeft zowel voor de heenweg als de terugroute een schilderachtig parcours uitgedokterd. Rob is een van degenen die vrijdag 24 april ‘bedrupt’ werd door de Lintjesregen.
Vorige week zei Bleiswijker Leo Baars in deze rubriek dat hij zich afvroeg wat hij ‘verkeerd had gedaan’ toen hij de burgemeester aan de lijn kreeg. Rob Remmerswaal had die reactie niet toen loco-burgemeester Simon Fortuyn hem belde. Hij wist van niks maar had al snel door dat het belletje verband hield met een onderscheiding in de Orde van Oranje Nassau. De voormalige Register Accountant (RA) kreeg die voor zijn veelzijdige vrijwilligerswerk. Meer dan twintig jaar was hij bestuurlijk actief voor het CDA, onder meer als voorzitter van de lokale afdeling in zijn woonplaats Bergschenhoek.
Ook is hij actief bij de Historische Vereniging in Bergschenhoek waar hij met zijn echtgenote Helma en hun drie kinderen 28 jaar geleden kwam wonen. Rob ging op zijn zestigste met vervroegd pensioen na een mooie carrière als RA bij Moret, Deloitte en daarna ING/Nationale Nederlanden. Over de hele wereld is hij actief geweest binnen zijn vak, waarbij hij heel graag meewerkte aan grote veranderprocessen. Nu hij 65 lentes jong is, vindt hij het vooral leuk om ‘uitvoerend vrijwilligerswerk’ te doen. Hij zit in de tuinonderhoudsploeg van de RK-kerk in Bergschenhoek en net als echtgenote Helma wordt hij chauffeur van de 3B-bus. Voor de rijtest zijn ze geslaagd maar nu moeten eerst de bussen even coronaproof worden gemaakt.

Dus jullie zitten veel in het vakantiehuisje in Loosdrecht? 
Ja, dat komt omdat een van onze drie kinderen tijdelijk in ons appartement woont met zijn gezin. Zijn eigen huis wordt namelijk verbouwd. We zitten er heerlijk en gaan vaak het water op.
Is zeilen een van je hobby’s?
Inderdaad, varen is een van mijn hobby’s. Dat heb ik van mijn vader Jan. Die had een timmerbedrijf en ging in zijn vrije tijd graag even varen. Toen hij met mijn moeder Corrie van Winsen samen twee dochters kreeg, deed hij zijn zelf gebouwde houten zeilkano van de hand. Hij dacht: zeilen vinden die meiden toch niet leuk. Vervolgens kwamen er nog vijf jongens waarvan ik de middelste ben. Later gingen we als vakantie een dag roeien op de Kaag met in eerste instantie een roeiboot en later nog een tweede, omdat we niet met z’n allen in één roeiboot pasten.

Uit wat voor gezin kom je?
Uit een heel positief katholiek gezin. Mijn ouders zijn er niet meer maar de kinderen zijn er allemaal nog. We zijn gezond en kunnen het ook goed vinden met elkaar. We zijn allemaal best ondernemend. Zelf werd ik dus accountant. Via de HBS, de MULO, de HAVO en de HEAO, ben ik in 1975 het vak in gegaan en na negen jaar avondstudie was ik in 1984 Register Accountant. In die tijd zijn ook nog onze drie kinderen geboren.

En je bent altijd in het vak actief gebleven?
Zeker, maar wel bij verschillende gerenommeerde kantoren in verschillende functies. Ik was als accountant altijd Roomser dan de paus. Ik ben heel strak opgeleid en wel zo dat eerlijkheid en zuiverheid bepalend zijn. De laatste zestien jaar ben ik bij ING/Nationale Nederlanden vooral bezig geweest met allerlei grote reorganisatieprojecten. Dat was heel gevarieerd werk. Ik heb mijn werk altijd schitterend gevonden. Ben overal in de wereld geweest, tot in Sao Paolo in Brazilië toe. Veel in de VS gewerkt. Er was een tijd dat ik doordeweeks in Nederland bezig was en dan op vrijdagavond naar New York vloog voor twee dagen weekendwerk daar. Maandagmorgen was ik dan weer terug en slapen deed ik zowel heen als terug in het vliegtuig.

Wat vond je gezin daarvan?
Mijn vrouw Helma heeft me altijd de ruimte gegeven om mijn ding te doen en me lekker uit te leven in het werk. Er waren tijden bij dat ik tachtig uur of meer per week werkte maar als het goed gaat, dan krijg je er alleen maar positieve energie van. Ik heb ook wel mindere tijden gehad tot een burn-out aan toe tijdens mijn werk als RA. Dan was de samenwerking met collega’s niet goed en door de negatieve energie beland je tenslotte in de lappenmand. Gelukkig kwam ik daar dan weer sterker uit. Mijn laatste klus was een reorganisatie bij Nationale Nederlanden waarbij één op de zes mensen er uit moest door overcapaciteit. Uiteindelijk heb ik toen ook door mijn eigen baan een kruis gezet en dat was het dan.

 Je bent je niet gaan vervelen?
Vervelen doe ik me nooit. Ik zit ook nog in het bestuur van de vereniging van oud-medewerkers van Nationale Nederlanden. Er is iedere dag wel wat leuks of nuttigs te doen. Met een groepje motorvrienden een paar dagen op stap bijvoorbeeld. Precies vandaag zouden we richting de Pyreneeën gaan maar door corona gaat het feest niet door. Zo heb ik allerlei bezigheden. Diverse hobby’s en vrijwilligerswerkzaamheden. En daarbij het bezig zijn met de kleinkinderen, samen met Helma. Dat is ook prachtig om te doen. Onze zoon Wouter en onze dochters Renate en Susan hebben opgeteld zes kinderen die in leeftijd variëren van anderhalf tot twaalf jaar. En er is er nog een in aantocht bij Susan.

Hoe zijn jullie in Bergschenhoek terechtgekomen?
Van oorsprong kom ik uit Wassenaar. We woonden aan de Molenweg daar. Heel grappig: daar woont nu de burgemeester, terwijl het helemaal niet zo’n bijzonder huis is. In 1992 werkte ik als partner bij Deloitte in Rotterdam en toen bleek Bergschenhoek een leuk dorp om te gaan wonen. We konden een mooi groot huis kopen aan De Wilgen. Toen dat te groot werd, omdat de kinderen het huis uit gingen, zijn we in een appartement aan het Eiberplein gaan wonen. Bergschenhoek en eigenlijk heel Lansingerland zijn prima woonlocaties. Het mooie van Bergschenhoek is dat het precies de juiste omvang heeft. Het is heerlijk levendig en in 28 jaar leer je natuurlijk heel veel dorpsgenoten kennen.

Hoe kwam je bij het CDA terecht?
Jan van Arem, toenmalig raadslid voor het CDA in Bergschenhoek, kwam aan de deur vragen of ik wat wilde gaan doen voor zijn club. Ze zochten iemand met een financiële achtergrond. Dat is al meer dan twintig jaar geleden. Bij deze middenpartij voel ik me thuis en het was altijd mooi om een bijdrage te leveren. De gemeenteraad heeft me nooit aangetrokken. Een van mijn slogans is ‘inhoud boven vorm’. Ja en dan moet je naar mijn mening niet in de gemeenteraad zijn. Het gaat daar allemaal wat te indirect toe. Dat is niks voor mij. Het gaat mij om feiten en inhoud. Neemt niet weg dat ik wel veel bewondering heb voor al die mensen die het wel doen. We hebben een prima fractie en altijd uitstekende wethouders. Ik volg het allemaal nog wel maar na twintig jaar bestuurswerk wat meer op afstand.

Zijn we nog activiteiten vergeten?
Ja, Helma en ik reizen graag en veel. Nu staat dat even stil, maar aan de oever van de Loosdrechtse Plassen komen we de dagen prima door met onze Randmeerzeilboot en onze Antarissloep. Ik zing sinds een aantal jaren in het koor ‘Aan de oevers van de Rotte’. Met een aantal kennissen/motorvrienden hebben we de ‘Mee-denkers’ opgericht. De bedoeling is dat we ondernemers en anderen gaan adviseren en begeleiden. Samen en als team ben je meer effectief. Dat is ook een slogan van mij die overal op van toepassing is: ons huwelijk, ons gezin, allerlei werkzaamheden, de politiek, alles. Ik heb het altijd mooi gevonden om mijn steentje bij te dragen, gezellig met anderen, in een goede sfeer. (SO)