Kees Marée is al veertig jaar actief met de winkel Marée IJzerwaren & Gereedschappen aan de Noordeindseweg in Berkel.
Kees Marée is al veertig jaar actief met de winkel Marée IJzerwaren & Gereedschappen aan de Noordeindseweg in Berkel.
BLIK OP DORPSGENOTEN

Kees Marée

Algemeen 716 keer gelezen

Kees Marée is een veelzijdig man. De 64-jarige Berkelaar – zoon van Siem Maree en Alida Vonk – is vooral bekend van Marée IJzerwaren en Gereedschappen aan de Noordeindseweg 152. Deze winkel, waar vroeger ook huishoudelijke artikelen, speelgoed en zelfs vuurwerk te koop was, bestaat al sinds de jaren veertig van de vorige eeuw. Eerst runde vader Siem de zaak en vanaf 1980 ook zoon Kees, die het na 5,5 jaar voortzette.

Kees, die de vijfde is in een gezin met acht kinderen, geniet nog steeds van het winkelwerk. Het mooiste vindt hij de ontmoetingen met allerlei mensen. Kees is een harmonieman die balans heel belangrijk vindt. Een goede balans tussen ‘doen’ en ‘niet doen’ bijvoorbeeld. Die ervaring had hij ook toen hij rond zijn 44ste levensjaar een grote wandeling naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostella ondernam. Wandelen is nog steeds een belangrijke hobby, al heeft hij er op dit moment even wat minder tijd voor. De winkel neemt veel tijd in beslag en daar komt bij dat Kees bezig is om een deel van ‘het onroerend goed’ bij en rond de winkel om te bouwen tot woonruimte. Dochter Jacqueline heeft met haar gezin woonruimte gevonden naast de winkel en boven de winkel worden nu twee appartementen gerealiseerd. Kees zet de winkel nog wel voort maar in verkleinde vorm. Het is nog steeds een heel gezellige dorpswinkel maar hij merkt wel dat de toeloop gaandeweg wat minder wordt. De concurrentie van bouwmarkten speelt mee en ook de matige bereikbaarheid sinds de Noordeindseweg geen doorgaande weg meer is. Nu er werkzaamheden gaande zijn op de weg, is het nog lastiger geworden om de winkel van Kees met de auto te bereiken. Op maandagmorgen heeft Kees wel even tijd. Af en toe wordt het gesprek onderbroken door een klant en een enkele keer komt Peet Kuijt van Bouwbedrijf Hoogerbrugge even overleggen met Kees. Het is ‘op overeenstemming gericht overleg’, zoals dat heet. Ook dan blijkt de Berkelaar een harmonieman, al weet hij wel heel goed wat hij wil.

Dus je bent een druk bezet man op dit moment Kees?
Zeker, ik hoef me niet te vervelen. Er speelt van alles en tussen de bedrijven door ben ik ook nog bezig met de voorbereiding van een toneelstuk dat we over vier weken spelen met Het Foetligt, de toneelvereniging in Berkel. In zaal Rehoboth repeteren we iedere woensdagavond voor het stuk ‘Vreemde vogels en rare mensen’.

Ben jij een vreemde vogel of een raar mens in het stuk?
Misschien wel allebei een beetje. Ik speel de rol van Willibrord Zwanendrift. Dat is een ornitholoog die de hele dag met een verrekijker om zijn nek loopt, op zoek naar bijzondere vogels.

Heb je veel tekst?
Heel wat en dan probeer ik er ook zelf nog wat bij te verzinnen. Het is best lastig voor iemand van 64 om zo veel tekst uit het hoofd te leren. Gelukkig hebben we nog een paar weken.

Hoe ben je bij het toneel verzeild geraakt?
Een jaar of 25 ben ik als interviewer en radiomaker actief geweest bij RTV Lansingerland. Ik had mijn eigen nieuwsprogramma en voerde gesprekken met allerhande mensen. Wim Kerkhof van The Amazing Stroopwafels had ik in de uitzending maar ook Rita Verdonk en ooit Bassie & Adriaan. Ook daarbij vond ik het heel boeiend om verhalen van mensen te horen. Ik ging er blanco in en eigenlijk werden het altijd mooie gesprekken.

Waarom stopte je ermee?
Ik had het heel lang gedaan en vond het tijd worden voor wat anders. De ene woensdag deed ik nog de radio en de woensdag erna ging ik aan de slag bij de toneelvereniging. Er stond een oproep in De Heraut en toen heb ik me aangemeld. Toneel en theater hebben me altijd wel geboeid. Vroeger had ik ook een eigen cabaretgezelschapje. ‘Eigenwijs Berkel en Rodenrijs’ heette dat. Over eigenwijs gesproken: later heb ik ook het Shantykoor IJgenweiss mede opgericht.

Zit je daar nog?
Nee niet meer. Dat was een hele tijd leuk maar toen werd het weer tijd voor wat anders.

Je doet dus van alles.
Ja het afgelopen weekend was ik nog veilingmeester bij een sponsordiner ten bate van het onderhoud van de RK-kerk hier aan de Noordeindseweg. Dat was een hele leuke happening. Presenteren en in dit geval dus ‘veilingmeester spelen’ is iets waar ik van tevoren wel de kriebels over heb, maar wat toch leuk vind om te doen. Ik zeg geen nee als ze me ervoor vragen. Kwam nu als Sinterklaas binnen en heb gedurende de avond flink wat cadeautjes kunnen uitdelen. Het was een mooie avond met een leuke opbrengst.

En het toneel, heb je daar ook de kriebels over?
Een beetje wel ja. Vooraf en ook tijdens de avond denk ik wel eens: waar ben ik aan begonnen? Waarom zit ik niet gewoon ontspannen tussen het publiek van het toneel te genieten? En toch geeft het een kick om op dat podium te staan, ook al gaat het qua spanning en zo niet vanzelf. De grote kick is het applaus dat je na afloop in ontvangst mag nemen. Plus dat het heel leuk is om met een groep mensen iets moois neer te zetten. Het wordt best spannend: ik was Facebookvriendjes geworden met Adriaan Noordergraaf, de schrijver van het stuk. Laat die man nou dit weekend vier kaarten bestellen. Dat geeft nog een beetje extra druk. Het is best bijzonder dat ook de schrijver van het stuk komt kijken wat wij ervan gemaakt hebben! Iemand zei nog: je moet ook niet met iedereen vrienden worden.

Heb je veel vrienden?
Ik heb van mijn vaders en moeders kant een heel grote familie. Ik heb heel wat goede vrienden en daarnaast ken ik vanuit de winkel natuurlijk ontzettend veel mensen in Berkel en in de omliggende dorpen. Zoals ik al zei: ik vind het heel leuk om met mensen te praten over van alles. Zo’n dorpswinkel als deze heeft wat dat betreft ook een grote sociale functie. Ook in de dorpen van Lansingerland hebben veel mensen behoefte aan een praatje. Daar maak ik graag binnen bepaalde grenzen de tijd voor.

Heb je nog wel tijd over voor je gezin; je vrouw, je kinderen en je kleinkinderen?
Natuurlijk, daar maak je tijd voor. Sinds 1978 ben ik getrouwd met Liesbeth van Boxel uit Pijnacker. We kennen elkaar sinds 1976. Ze kwam kijken bij een cabaretvoorstelling in Rotterdam en vanaf toen was het raak. We hebben twee kinderen, dochter Jacqueline en zoon Michel. Jacqueline werkt nu ook mee in de zaak. Zij woonde met partner Niels uit Loon op Zand eerst in Brabant maar nu wonen ze in het huis hiernaast dat in de plaats is gekomen van de helft van de winkel. Jacqueline en Niels hebben twee kinderen, Rick van tien en Elize van zeven. Onze zoon Michel heeft met Elene twee kinderen, Finn van vier en Jesper van één. Zij wonen ook in de buurt. De kinderen en kleinkinderen zijn een enorme rijkdom in ons leven. Je bent een echte Berkelaar.

Zou je ergens anders kunnen wennen?
We hebben in het verleden een paar jaar in Goirle in Brabant gewoond. Liesbeth vond het prima om terug te keren – haar ouders leefden toen nog – maar ik vond het op zich niet erg om elders te wonen, buiten Berkel dus. Ik ben wel een man van de wereld die overal contact maakt met andere mensen. Dat vind ik ook het mooie van die wandeltochten: je ontmoet allerlei mensen waarmee je verhalen en ervaringen wisselt. Met beide benen stevig op de grond staan en een goede balans; dat vind ik belangrijk en dat komt ook steeds terug in het leven. Ben altijd wel bezig met spiritualiteit en meditatie. Voorheen hadden we hier ook het zogenoemde Klooster van de Lichtgroene Paters. Dat was een soort centrum voor spiritualiteit waar mensen tot rust konden komen. Later is dat woonruimte geworden. Je bent dus steeds met van alles bezig geweest of nog.

Heb je nog andere wensen en plannen voor de rest van je leven?
Niet heel concreet op dit moment. Ik ben een tevreden en gelukkig persoon en zie wel wat er in de toekomst nog op mijn pad komt. Doordat mijn broer Ton meer dan dertig jaar bij me heeft gewerkt en nu ook doordat ik goeie mensen om me heen heb, kan ik veel meer doen dan alleen het draaiend houden van de winkel. Alex werkt bij me als fulltimer en daarnaast heb ik parttime Anja en Anne, terwijl Jacqueline dus sinds kort de boekhouding doet.

Het is twaalf uur geweest en Jacqueline komt met de kinderen de winkel binnen lopen. Natuurlijk willen ze wel even op de foto met opa!

Kees met dochter Jacqueline en haar kinderen Rick en Elize.
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant