Hulde voor het briljanten bruidspaar

Berkel en Rodenrijs – Het was feest op de tweede verdieping in de Oudelandsehof. De woonkamer was versierd met slingers en ballonnen ter ere van het vijfenzestigjarig huwelijk van Ben Knulst (94) en Wil Seldenthuis (88). De aanwezige bewoners zijn zeer verrast als burgemeester Pieter van de Stadt verschijnt. Hij brengt voor het briljanten bruidspaar een bronzen beeldje mee van kunstenares Corry Ammerlaan en een boeket bloemen.

Door Andrea van der Houwen

Op het grote schoolbord in de woonkamer is een hart getekend met een pijl erdoorheen, daarbij staan de namen geschreven van Wil en Ben. Het hart van Cupido, waarover het verhaal gaat dat als je erdoor geraakt werd je verliefd zou worden op de eerste persoon die je daarna tegen zou komen. Of het ooit ook liefde op het eerste gezicht was dat weet Wil niet meer zo goed, maar wel dat het na vijfenzestig jaar huwelijk nog steeds goed voelt met haar echtgenoot Ben. Als bewijs kijkt zij hem nog maar eens extra liefdevol aan. En wat Ben nou zo leuk vond aan haar? “Mijn broer maakte mij attent op een ‘leuk wijffie’ toen wij aanwezig waren op een gezellige avond bij een vereniging aan de Zuidersingel waren.” Dat was in Berkel en Rodenrijs waar hun families woonden. “Ik nam haar een keer mee uit en zo is het gekomen”, zegt Ben die vervolgens vertelt dat zij na hun huwelijk in 1954 een nieuw gebouwde woning betrokken. Wil was in die tijd winkelbediende en Ben was een tijdje instrumentenmaker van beroep maar stapte al snel over naar het verzekeringswezen. Hij heeft door de jaren heen heel wat inwoners van Berkel en Rodenrijs van een verzekering voorzien en raakte er als geboren Rotterdammer steeds meer ingeburgerd. “Ik was verzekeringsagent bij de RVS en had kantoor aan huis. Ook ‘s avonds was ik er nog mee bezig. Soms ging ik bij de mensen langs.” Wil weet nog dat zij Bens klanten altijd van koffie voorzag. Daarnaast zorgde zij voor het huishouden en hun drie zoons Peter, Ruud en Frits.

Oudste zoon Peter vertelt dat zijn moeder sinds enkele maanden in de Oudelandsehof woont waar zij het goed naar haar zin heeft. “Mijn ouders kunnen niet meer bij elkaar wonen vanwege mijn moeders dementie, maar mijn vader bezoekt haar elke dag met zijn scootmobiel.” Zoon Ruud kon niet bij het bezoek van de burgemeester aanwezig zijn. Jongste zoon Frits vertelt een anekdote van vroeger: “In onze buurt kende iedereen elkaar. Als ik naar de bakker ging, werd er gezegd ‘jij bent er een van Knulst’ en dan wisten ze precies welk brood ik mee moest nemen.” Ook komen herinneringen aan de gezamenlijke vakanties ter sprake.