"Niet alleen mijn job is top, ook mijn stagiairs zijn top", zegt Antoinette.

Mijn job is top: Antoinette Diks – Ruiterinstructeur en bedrijfsleider manege

Algemeen 522 keer gelezen

Bergschenhoek – Zelf een volleerd ruiter worden, dat was een vastomlijnd plan van Antoinette Diks, maar zij dacht veel verder dan dat en ging zich specialiseren in het opleiden van mensen en paarden. “Het paard staat daarbij altijd centraal”, benadrukt zij. “Een paard leert jou zóveel, het ‘spiegelt’ als het ware jezelf”.

Door Andrea van der Houwen

We ontmoeten Antoinette in het ruime en sfeervolle Hippisch Café van de pas geopende Manege Hillegersberg op de nieuwe plek aan de Bosweg. Antoinette en haar man Rob kunnen zich nu weer volop bezighouden met het eigenlijke werk, het runnen van het ruitersportcentrum. “De expertise van vele jaren komt hier bij elkaar”, zegt Antoinette. “Mijn passie is natuurlijk werken met paarden, maar belangrijk daarbij is om niet uit het oog te verliezen dat je als instructeur de stem bent van het paard. Als je gehaast en gestrest bij de stal aankomt draait het paard zich gewoon om. Je krijgt dan geen connectie. Het paard spiegelt jouw houding en laat op die manier zien dat je eerst rustig moet zijn en ervoor open moet staan om contact te krijgen. Als instructeur vertaal je dit gedrag. Het paard moet begrepen worden voordat je aan de slag kunt gaan. De paarden zijn onze vierbenige medewerkers. Als wij hen niet gezond en gezellig houden, werken ze niet met ons mee.” Antoinette beschrijft haar roeping: “De wereld een beetje beter maken voor het paard”. Het begeleiden van bijzondere mensen is een speciale missie van Antoinette. “Denk aan kinderen met autisme, of mensen die een beetje ‘anders’ zijn dan de rest. Ik ben zuinig op deze mensen. Het paard kan hun beste vriend zijn.” Antoinette begon zelf al op jonge leeftijd met paardrijden. “Ik werd pas echt besmet met het paardenvirus toen ons gezin voor een jaar in Schotland woonde. Daar is paardrijden net zoiets als fietsen bij ons. “Mijn vader zei: ‘Je kan er je beroep van maken en zo niet, zorg dan dat je een baan krijgt waarmee je genoeg vrije tijd hebt en voldoende verdient om paardrijden als hobby te kunnen blijven doen’. Aangezien ik ook wel lerares wilde worden, combineerde ik die gedachte met de passie voor paarden en ging naar de opleiding tot bedrijfsleider en instructeur in Deurne. Het was een strenge selectie. Je had een eigen paard nodig en de intake duurde drie weken.” Vakken als dressuur, springen, buitenrijden, mennen en voltigeren maar ook de anatomie van het paard stonden op het rooster. Tijdens de opleiding ontmoetten Antoinette en Rob elkaar en met het diploma op zak gingen zij apart van elkaar aan de slag. “Wij maakten gaandeweg plannen om als duo te gaan werken. Samenwonen ging goed dus samen werken moest ook wel lukken”, zegt Antoinette lachend. De twee gingen samen in dienst bij verschillende bedrijven. “Het viel als vanzelf op z’n plek. We vulden elkaar goed aan. In 1992 kwam Manege Hillegersberg op ons pad. Wij wilden er graag werken, maar ook erbij wonen. Het is toch levende have wat er in de stallen staat. Het stichtingsbestuur nam onze voorwaarden serieus en sindsdien zijn wij er met veel plezier aan het werk.

Antoinette vindt altijd wel een momentje om te even knuffelen met haar eigen paard Jazzie.
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant