Blik op Dorpsgenoten: Bili de Kat
Algemeen 290 keer gelezenEen kat als dorpsgenoot? Ja eigenlijk wel. Een kat die woont in Rodenrijs. Het is de vijftienjarige Bili van baasje Gertjan Ruigrok en bazinnetje Joyce die daar wonen met hun bijna vijf jaar jonge zoon Mees.
Door Sjaak Oudshoorn
Achter Bili gaat zo’n bijzonder waar gebeurd spannend en grappig verhaal schuil dat Geertje Ruigrok-Witte, de moeder van Gertjan, er een kinderboekje over heeft geschreven dat onlangs is verschenen.
Geertje had het boekje al eerder willen uitgeven, want het verhaal zelf was al heel lang klaar, maar ze heeft even moeten wachten voordat haar andere zoon Mark-Jaap zo ver was dat hij de tekeningen bij het verhaal wilde maken. Het wachten was de moeite waard want de tekeningen zijn echt heel bijzonder. Eigenlijk is het boekje al bijna uitverkocht maar wie Geertje een mailtje stuurt, kan het alsnog bestellen. Ze had bij Telstar Print in Pijnacker zestig boekjes laten drukken en die zijn al bijna allemaal verkocht, maar als er straks bijvoorbeeld twintig of dertig mensen zijn die het boekje graag willen hebben, dan laat ze er gewoon een aantal bij drukken. Wij hebben het boekje gezien en gelezen. Het is echt zeer de moeite waard. ‘Oma’ Geertje vertelt het verhaal van dorpsgenoot Bili.
Het verhaal is dus waar gebeurd?
Het is bijna niet te geloven, maar het is allemaal echt gebeurd. Onze zoon Gertjan en onze schoondochter Joyce waren vijftien jaar geleden op reis in India. In de stad Cochin zagen ze een klein katje van ongeveer drie weken oud. Een heel bijzonder beestje dat meteen de volle aandacht richtte op Gertjan en Joyce. Mijn schoondochter is een echte dierenliefhebster en haalde het katje aan. Al aaiend tilde ze het katje op. Na een tijdje zette ze het neer, met de bedoeling om weer verder te reizen, maar het katje sprong toen op de schoen van Gertjan en liet die schoen niet meer los, ook niet toen Gertjan met het katje op zijn schoen verder liep. Ze besloten het katje mee te nemen op hun verdere reis en vonden het katje zo leuk en bijzonder dat ze een mandje hebben gekocht om te proberen het mee te nemen naar Nederland. Eigenlijk verwachtten ze dat dit niet zou lukken.
En het lukte wel?
Ja het lukte, maar het kostte wel de nodige moeite qua inenting en papieren. India Airlines gaf toestemming, maar toen rezen er toch nog wat problemen die Gertjan met overtuigingskracht oploste. Ze moesten van Cochin naar Bombay en daar vandaan via Duitsland naar Schiphol. In Duitsland speelde een van de bijzondere momenten van het hele verhaal. Een doauneman vroeg of ze wat aan te geven hadden. Ze zeiden eerlijk dat ze een jong katje wilden aangeven. De douaneman schoot in de lach en zei: ha ha, een tijger zeker, loopt u maar door. Ze hebben het katje gedurende de hele reis bij zich gehad en het zo goed mogelijk verzorgd. Het bijzondere is dat het katje de hele reis geen miauw heeft gegeven. Alsof het voelde dat het zich stil moest houden. Op Schiphol konden ze zo doorlopen. Gertjan en Joyce konden achteraf bijna niet geloven dat het allemaal goed gegaan is en ze zijn eigenlijk zelf nog het meest verwonderd over de actie. Ze hebben er helemaal geen spijt van maar ze zeggen nu wel: als we het nog zouden moeten doen, dan zouden we het echt niet gedaan hebben. Eigenlijk kan het helemaal niet: een katje meenemen op zo’n lange reis, gewoon op schoot.
En hoe is het verder gegaan met het katje?
Het is bij Gertjan en Joyce gaan wonen, samen met Pollux, een oudere kat waarmee ze het heel goed kon vinden. In het Indiaas betekent kat ‘billi’. Dat vonden ze niet zo’n mooie naam. Daarom is het ‘Bili’ met één l geworden. Ze woonden eerst aan de Klingendaal in Pijnacker en sinds een jaar of vijf in Rodenrijs. Bili is nu vijftien jaar oud en begint een beetje last te krijgen van artrose, maar ze is nog steeds gezond en gelukkig. Met de oudere kat Pollux is het minder goed gegaan. Zij is bij een gezamenlijk avontuur met Bili verongelukt bij de RandstadRail. Ze kon niet snel genoeg wegkomen. Het bijzondere is dat Bili en Pollux Gertjan ‘s avonds altijd zaten op te wachten als hij van zijn werk kwam en dat op een bepaalde dag Pollux er niet was. Bili liep toen Gertjan vooruit naar de plek waar Pollux dodelijk geraakt lag. Ook dat is heus waar echt gebeurd. Het is dus echt een heel bijzonder dier, die Bili.
Hoe kwam jij ertoe er een kinderboekje van te maken?
Nou ja eigenlijk omdat het zo’n bijzonder verhaal is.
Heb je ervaring met het schrijven van verhalen?
Eigenlijk helemaal niet. Ik heb met mijn echtgenoot Jaap Ruigrok meer dan dertig jaar een herenkapsalon gerund aan het Valkenbosplein in Den Haag. Jaap is nu zeventig en ik 67: drie jaar terug hebben we de zaak verkocht aan Koerdische mensen die wel de naam ‘Kapper Jaap’ hebben gehandhaafd. Jaap was een echte vakman als kapper en heeft veel beroemde mensen geknipt in zijn loopbaan.
Eigenlijk was onze salon een beetje de voorloper van de barbershops die je tegenwoordig overal ziet opkomen. Jaap had het vak overgenomen van zijn vader Cor die in Delfgauw, naast café Het Spinnewiel, heel lang een kapsalon had.
En wat was jouw taak in de salon?
Jaap ging altijd vroeg met de auto erheen en daarna volgde ik met openbaar vervoer, via de RandstadRail. Na de kapper school werkte ik mee in de zaak en deed ik de administratie. Toen onze twee zoons nog klein waren, zorgde ik altijd dat ik weer thuis was als zij uit school kwamen.
Zij jullie geboren Delfgauwenaren?
Jaap wel maar ik niet. Van oorsprong kom ik uit Drenthe. Mijn ouders zijn toen ik acht was naar Delft verhuisd om bij de Reineveld-machinefabriek te gaan werken. Mijn vader was een echte techneut. In Drenthe was geen werk, vandaar de verhuizing naar Delft.
Toen ik achttien was, gingen we weer terug naar Meppel mijn vader kon daar weer werk vinden. Toen heb ik ervaren wat heimwee was. Ik wilde terug naar het westen. Intussen had ik via via Jaap leren kennen en toen ik 20 en hij 23 was, zijn we getrouwd. Ik kende Jaap via Jan van der Sman uit Nootdorp die verkering had met mijn zus Gea, die nog steeds met elkaar getrouwd zijn.
Eerst vond ik Jaap niet heel bijzonder maar toen hij terug kwam van als marinier vanaf Curaçao en ik hem mooi gebruind zag, bij aankomst op Schiphol, was ik meteen verkocht en we zijn na 47 jaar huwelijk nog steeds heel gelukkig met elkaar. We genieten nu van ons pensioen. Jaap is nog steeds een fervent duiker en ik ben creatief bezig. Ik schilder vooral heel veel.
Zingen was ook een hobby maar daarmee ben ik gestopt. De technische aanleg en de creativiteit zit in de familie.
Mijn zoons werken allebei in de techniek en Mark-Jaap kan dus heel mooi tekenen.
Dat is wel te zien aan de tekeningen in het boekje!
Mark-Jaap heeft het afgelopen jaar al zijn vrije tijd in het maken van de tekeningen gestoken. Iedereen is erg enthousiast over. Ik heb er even op moeten wachten maar toen had ik ook echt wat.
Met het verhaal erbij is het een heel bijzonder geheel geworden en een zo bijzonder beestje als Bili verdient dat ook! Het blijft een heel bijzonder verhaal.
De rest lees je in het kinderboekje ‘Bili, de kat uit India’. Te koop voor vijftien euro en te bestellen via een mailtje naar: jaapsgeertje@hotmail.com