Blik op Dorpsgenoten: Aad van der Burg

Aad van der Burg is echte Berkelaar die sinds het voorjaar van 2014 in Pijnacker woont. Zijn vader Louis van JanJob (Jan van Job) had een boerenbedrijf aan de Kleihoogt, daar waar nu Gerard en Alice de Koning hun bedrijf hebben.

Door Sjaak Oudshoorn

Twee broers van Aad verkasten naar Groningen om daar een boerenbedrijf op te bouwen. Dat waren/zijn Jan, de tweelingbroer van Aad, en Lowie.
Ook hun ouders verhuisden naar de provincie Groningen. Pa is in 2011 overleden. Ma Mien van der Burg-van der Burg is nu 86 jaar en woont nog zelfstandig in Appingedam. Ongeveer eens per twee weken reist Aad erheen om het weekend bij en met zijn moeder door te brengen. Ma Mien van der Burg is een dochter van JanGrabel (Jan van Grabel) van der Burg van het Meerhek.
De echte Berkelaren weten dan vanuit welke tak van de Berkelse Burgenwirwar zij afkomstig is. Aad is ook koster en lector in de katholieke kerk. Vroeger in de kerk van Berkel en Rodenrijs en tegenwoordig in Pijnacker. Hij woont er vlakbij, in de Ribeslaan, in Pijnacker-Noord.

Hoe ben je van Berkel en Rodenrijs in Pijnacker terechtgekomen Aad?
Mijn jonge jaren heb ik op de boerderij aan de Kleihoogt doorgebracht. Daarna heb ik bijna 25 jaar met mijn echtgenote Rieneke de Wit uit Gouderak en onze drie kinderen in Rodenrijs gewoond, aan de Rodenrijseweg.
In 2011 zijn Rieneke en ik gescheiden. Toen het huis in Rodenrijs verkocht was, heb ik in de Ribeslaan in Pijnacker dit huis gekocht. Het bevalt me in Pijnacker prima.

Zie jij veel verschil tussen Berkel en Pijnacker?
Eigenlijk niet zo. Deze dorpen lijken eigenlijk best op elkaar. Ik kende Pijnacker al wel aardig. Vanaf de Kleihoogt woonden we al dicht bij Pijnacker en ik kwam bij dansavonden in het Parochiehuis en bij sporthal-restaurant De Groene Wijdte.
Bovendien heb ik tussen 1980 en 1987 in Pijnacker gewerkt. Ik werkte toen bij de gemeente, bij de afdeling Algemene en Juridische Zaken.
Moest jij geen boer of tuinder te worden?
Nee, dat hoefde voor mij niet. Er werden er al genoeg boer of tuinder thuis. Twee van mijn broers werden veehouder – mijn tweelingbroer Jan en mijn jongste broer Lowie - en een andere broer werd rozenkweker aan de Kleihoogt. Dat was Anton. Zijn portret staat daar in het raamkozijn. Hij heeft op zijn 28ste in een ziekenhuis een einde aan zijn leven gemaakt. Dat was in 1986. Heel tragisch. Hij was net vader geworden en zijn vrouw was met hun baby in het ziekenhuis opgenomen. Doktoren daar vonden dat hij zich ook beter kon laten opnemen. Toen zij hem pillen hadden toegediend, ging het niet goed met hem. Gelukkig gaat het met zijn destijds net geboren dochter en zijn vrouw goed. Zij heeft een nieuwe partner gevonden en hun dochter is nu alweer 33. Vooral voor mijn ouders was het een grote klap. Ze hebben best veel te verwerken gehad. Er hadden eigenlijk zes kinderen kunnen zijn: een is er dood geboren en een is een paar uur na de geboorte overleden.

Wat voor opleiding en werk ben jij zelf gaan doen?
Na de lagere school – de Jozefschool – heb ik de MAVO gedaan en daarna de MEAO. Bij mijn diverse werkgevers heb ik vervolgens nog opleidingen gevolgd tot het niveau van de HEAO. Na het vervullen van mijn diensttijd bij de Landmacht ben ik bij de provincie Zuid-Holland gaan werken en daarna bij de gemeente Pijnacker.
Daar vandaan bij de gemeente De Lier wat later de gemeente Westland werd. Ik heb me steeds vooral met milieuzaken beziggehouden en toen alles rondom de milieuvergunningen werd ondergebracht bij de Omgevingdienst Haaglanden, kwam ik weer op het Provinciehuis in Den Haag terecht. Daar is die dienst gevestigd. Ik werk daar nog steeds met veel plezier.
Ben nu 63 en moet zeker nog een jaar of drie door. Dat is geen straf. Iedere dag fiets ik lekker van Pijnacker naar Den Haag. Wel ga ik een dagje minder werken.

Ben jij met je broer Jan een eeneiige tweeling?
Zeker. We lijken heel erg op elkaar. Op de middelbare school haalden we daar wel eens een grapje mee uit. Dan wisselden we van klas, zonder dat iemand het merkte.
En rond 1977 deed Jan mee met een wedstrijd paalzitten in Berkel. Dat duurde zo lang dat hij eigenlijk alweer terug moest naar militaire dienst voor een nachtdienst. Hij was telefonist en ik was berichtenklerk, allebei bij de Verbindingsdienst in Den Haag. Ik heb toen zijn dienst overgenomen, zodat hij op die paal kon blijven zitten.
Ze hebben bij Defensie toen niets gemerkt van de persoonswisseling.

Heb je een nauwere band met je tweelingbroer?
Het gebeurt wel dat hij een bepaalde opmerking of beweging maakt, waarbij ik denk, dat doe ik ook zo. Maar verder valt het wel mee. Komt denk ik ook doordat hij al vrij jong naar Groningen is gegaan. Hij begon eind jaren zeventig een boerderij in het dorpje Tjamsweer bij Appingedam.
Na een aantal jaar kreeg hij last van reuma en toen zijn mijn ouders ook naar Groningen gegaan en op die boerderij gaan wonen en werken. Dat was in 1983. Een aantal jaren daarvoor was mijn broer Lowie in Steendam in Groningen een boerenbedrijf begonnen. Jan is dus gestopt met zijn boerenbedrijf en na een omscholing bij het UWV gaan werken. Vorig jaar is hij met pensioen gegaan.

En je moeder kan het nog aardig rooien daar in haar eentje?
Ja ze is 86 en woont nog zelfstandig in Appingedam. Dat gaat best goed. Erg jammer is het wel, dat er bij haar al twee keer is ingebroken. Daar word je als 86-jarige alleenwonende vrouw niet rustiger van. Ze hebben nu alle ramen en deuren van zwaarder hang- en sluitwerk voorzien.

Wat doe jij verder nog buiten het werk en de zorg voor je moeder?
Ik ben altijd actief geweest in de katholieke kerk. In Berkel was ik in mijn jonge jaren misdienaar, acoliet en ook nog even koster. Later werd ik ook lector en was ik bijna tien jaar notulist van het parochiebestuur. Nu in Pijnacker ben ik lector en koster, samen met vier anderen.
Zelf ben ik van jongs af aan een gelovig mens. Ik haal veel steun uit het geloof. Zeker ook in de moeilijke jaren rond de echtscheiding heb ik veel aan mijn geloof gehad, gewoon door rustig te blijven als dingen niet gingen zoals ik wilde. Dan leg ik het in de handen van God, het los te laten en het goede te blijven doen.
Ik ga ook mee naar bedevaarten in Banneux en Lourdes. Daarbij kun je veel betekenen voor andere mensen.

En heb je nog andere hobby’s?
Zingen in een koor vond ik leuk en heb ik ook wel gedaan, maar mijn stem is zo zwaar en diep dat ik vaak een half of een heel octaaf onder de baspartij zong. Daardoor heb ik het zingen maar laten varen. Er blijven genoeg mooie dingen over. Fietsen vind ik leuk en ik lees graag en veel.
De krant probeer ik goed bij te houden – dat is al een hele toer - en daarnaast lees ik graag boeken zoals de Da Vinci Code. En verder heb ik drie kinderen van in de twintig. Onze oudste zoon is stedenbouwkundige en woont in Denemarken en onze twee dochters zijn geneeskunde gaan doen. Een is er al basisarts en de ander doet co-schappen.

Heb je nog grote plannen of voornemens in je leven?
Nee, ik ben niet zo iemand die een soort bucketlist afwerkt. Ik hoef niet zo nodig heel ver weg. Een leuke vakantie ergens in Europa is ook al mooi. En hier in deze omgeving is het ook heel goed toeven.

Ben je niet uit op een nieuwe relatie?
Niet actief en bewust. Zoals ik mijn leven nu leid, ben ik tevreden en gelukkig. Het is genoeg om eens met een goede kennis of vriendin een leuk fietstochtje te maken en samen een hapje te eten.