oor midden gekliefde zwarte noot op het mos (foto: Caroline Elfferich)
oor midden gekliefde zwarte noot op het mos (foto: Caroline Elfferich)

Vallende walnoot

Algemeen 744 keer gelezen

In de herfst zijn de walnoten rijp en kraaiachtigen zijn er dol op. Een deel van de noten peuzelen ze meteen op, maar ze verstoppen er ook een aantal als wintervoorraad.

Als ik van huis vertrek is het zonnig, maar al snel begint het te plenzen. Gelukkig groeien er langs de weg enkele grote bomen om onder te schuilen. In de zonneschijn sta ik te kijken naar dikke regendruppels die op de weg vallen. Dan valt er opeens met een droge tik een walnoot naast mij op de stoep. Ik weet bijna zeker dat ik onder een naaldboom sta te schuilen en daar vallen gewoonlijk geen walnoten uit. Onmiddellijk kijk ik omhoog en zie nog net een kauwtje wegvliegen uit de moerascipres waar ik onder sta.
Aha, nu begrijp ik waar die noot vandaan komt! Kraaiachtigen zijn in het najaar veel met noten aan het slepen. Waarschijnlijk heeft de kauw de noot ergens in de buurt gevonden en is ermee naar de moerascipres gevlogen om hem op te eten. Vogels laten voedsel met een harde buitenkant soms opzettelijk op een stenen ondergrond vallen om het te kraken. Ik bekijk de walnoot en zie dat hij nog puntgaaf is. In een behulpzame opwelling plet ik de noot voorzichtig met mijn schoen. Het kraken gaat gemakkelijk want de schil is dun. Dan bedenk ik me dat kraaiachtigen in de herfst ook veel noten verstoppen als wintervoorraad. Dan willen ze juist niet dat de noot gekraakt is. Wellicht is de kauw zijn buit gewoon verloren. Het lijkt mij niet eenvoudig voor een kauw om zo’n grote noot in de snavel te vervoeren.
Enkele dagen later vind ik in onze tuin, onder de krentenboom, een perfect doormidden gekliefde dop van een zwarte noot. Deze noten zijn verwant aan walnoten, maar ze hebben veel dikkere schillen. De dichtstbijzijnde zwarte notenbomen groeien bij de Ontmoetingskerk, in een rij van vijf langs de waterkant. Hemelsbreed staan ze op circa tweehonderd meter van ons huis. Enkele jaren geleden las ik dat zwarte noten heel lekker zijn en toen ben ik een portie gaan rapen. De schillen van deze noten zijn keihard en houtig. Pas nadat ik er een poosje met een hamer op had geslagen kreeg ik er eentje open. Het vruchtvlees vond ik dusdanig stinken dat ik het niet durfde te proeven.
En nu ligt er zo’n perfect gekliefde notendop in de tuin. Waarschijnlijk is dit ook het werk van kraaiachtigen. Het verbaast me dat een vogel zo’n keiharde noot kan openen. Zouden ze eenvoudig te splijten zijn als je op de juiste plek druk uitoefent met scherp gereedschap? Met een mes doe ik dappere, maar vergeefse pogingen. Het is me nog steeds een raadsel hoe het splijten heeft plaatsgevonden…

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant