Burgemeester Pieter van de Stadt
Algemeen“Het leukste van dit werk vind ik de mensenkant”, zegt Pieter van de Stadt die bijna vier jaar geleden benoemd werd tot burgemeester van Lansingerland. “Het contact met de inwoners verloopt altijd prettig. Je moet iets meer tijd uittrekken als je boodschappen gaat doen. Dat hoort bij het vak en ik vind het leuk, voor mijn gezin is het weleens minder leuk omdat ze mij niet altijd meer voor zichzelf hebben.”
“Ik dacht vroeger dat ik archeoloog zou worden. Ik was geïnspireerd geraakt door Indiana Jones-achtige avonturen”, zegt Van de Stadt die opgroeide in een gezin met twee zussen in Heemstede. “Dat is eigenlijk de Vinex van de jaren 20, een oude ‘bollen’ gemeente”, legt de burgemeester uit die toen nog niet wist dat hij daar ooit wethouder zou worden. “Mijn ouders kozen bewust voor een montessorischool. Ik kreeg van thuis een zekere vrijheid mee op het gebied van zelfstandigheid en zelfontplooiing maar geen losbandigheid, meer in de zin van netjes opgevoed en goede manieren. Ik heb dan ook weinig bewijsdwang omdat ik geen vrijheid hoefde te bevechten. Op de lagere school was ik al ‘geschiedenisgek’ maar ik ging economie in Rotterdam studeren. Iedereen zei: ‘Wees verstandig, met geschiedenis is geen droog brood te verdienen’. Samen met een goede vriend huurde ik een busje, we reden naar Rotterdam en vestigden ons op een zolder aan de Westersingel. Ik vond de studie niet leuk en ben teruggegaan naar Amsterdam om alsnog geschiedenis te gaan studeren waarna ik een baan kreeg als assistent van een VVD-kamerlid. Later ging ik voor de VVD-fractie werken waarna ik de lokale politiek inging en wethouder werd in Heemstede.” Vanuit die positie schreef Van de Stadt in 2015 op de advertentie voor burgemeester van Lansingerland. “Ik heb mij heel erg verdiept in de gemeente, de mensen en de omgeving. Dat werd bijzonder gewaardeerd door de vertrouwenscommissie en ik had de baan, met een verhuizing naar Lansingerland als gevolg.” Volgens Van de Stadt moet je als wethouder meer ‘doen’ en als burgemeester meer ‘op je handen zitten’. “Dit laatste is echt de uitdaging van besturen”, concludeert hij. “Je bent verantwoordelijk voor het politieke- en bestuurlijke besluitvormingsproces en faciliteert de medewerkers zodat ze goed hun werk kunnen doen.”
“De leuke kanten van het burgemeesterschap zijn de bezoeken aan de echtparen die zestig jaar of langer getrouwd zijn en de honderdjarigen”, vervolgt Van de Stadt. “Je bent als burgemeester altijd welkom. Niet iedereen kan toch zomaar opbellen en bij iemand thuis langsgaan? Het is voor mij zeker geen verplicht nummer. Het is erg leuk om al die bijzondere verhalen te horen.” De mensen in de gemeente maken graag een praatje met de burgemeester. “Maar ik ook met hen hoor”, bekent Van de Stadt. “Bovendien wil ik graag weten wat er bij de inwoners leeft. In een vergadering kun je de kennis die je buiten opgedaan hebt goed gebruiken. Ik denk dan: ‘hoe krijg ik dat er nog in?’ en ‘hoe past dat, met wat we tot nu toe hebben, in het beleid?’. Eigenlijk ben ik dan op zoek naar het sleuteltje van de puzzel. Soms zien mensen dat later terug en ik hoop dat ze af en toe denken: ‘gut zou dat komen omdat ik dat toen tegen de burgemeester gezegd heb’?”
