Gert met zijn trouwe ‘medeloper’, zijn hond Storm.
Gert met zijn trouwe ‘medeloper’, zijn hond Storm.
BLIK OP DORPSGENOTEN

Gert Pellinkoft

Algemeen 551 keer gelezen

Gert Pellinkoft woont met zijn vrouw Petra – en later met hun twee dochters Jasmijn en Amber – sinds 1996 in Berkel en Rodenrijs, namelijk aan de Rodenrijseweg. Ze waren afkomstig uit het dorpje Berkum in de buurt van Zwolle. Gert werkte bij een bedrijf in Delft dat zich bezig houdt met gas- en olie-industrie en vond de woon-werk-afstand veel te groot worden. Toevallig reden ze door Rodenrijs en zagen daar een leuk huis te koop staan in een mooie omgeving. Zo kwamen ze hier terecht en het wonen bevalt ze hier prima. Vanuit het huis hebben ze aan de achterzijde een mooi uitzicht over De Vlinderstrik, een voorbestemd natuurgebiedje in deze drukke regio.

Gert gaat volgende maand meedoen een de Inca Trail in Peru, een van de meest bijzondere marathons ter wereld. Van oorsprong liepen boodschappers in een soort van estafette met gecodeerde post tussen de verschillende nederzettingen van het Inca-rijk. De toeristen die de Inca Trail naar Machu Picchu hiken doen er minimaal vier dagen over. Ze hebben er later een marathon van gemaakt waar je tussen de 12,5 en 18 uur over mag doen. Halverwege uitstappen is lastig, je zit namelijk in de woeste natuur. Red je het niet binnen die 18 uur dan kun je onderweg overnachten en het de volgende dag afmaken, maar dan krijg je geen medaille. De bedoeling is dus dat je de tocht op één dag aflegt.

Het bijzondere is vooral dat het terrein zeer geaccidenteerd en heel slecht geplaveid is. Je loopt over smalle paadjes die vol liggen met stenen en die bij regen heel glad kunnen zijn. Het laagste punt is 2.300 meter en je gaat over toppen van 5.000 meter met veelzeggende namen als Dead Woman’s Pass. Het kan qua weer spoken. Als je geluk hebt, schijnt de zon maar als er neerslag komt, dan is dat in het dal regen en in de bergen hagel of sneeuw. In het dal kan het 25 tot 30 graden zijn en in de bergen -6. Je moet dus naast de nodige voeding ook beschermende kleding meenemen.

Waarom deze bijzondere uitdaging Gert?
Ik hou erg van hardlopen en dan het liefst in ruige natuur. Ik hou ook van bijzondere uitdagingen zoals ultramarathons. Een paar jaar terug – vlak voordat ik vijftig werd – heb ik meegedaan aan een ultramarathon op de Chinese Muur. Daar zat ook heel veel klimwerk en trappenlopen in. Deze Inca Trail heb ik heel bewust gekozen. Ik loop hem voor mijn vader die in 2015 aan de spierziekte ALS is overleden. Hij was pas 72 en heeft na de openbaring van de ziekte nog maar anderhalf jaar mogen leven. Zijn grootste angst was dat hij uiteindelijk zou stikken. ALS is een ziekte waarbij je spieren een voor een minder goed gaan functioneren en uiteindelijk gewoon uitvallen. Mijn vader merkte het eerste aan zijn handen. Hij kon de knoopjes van zijn overhemd niet goed meer dicht krijgen. De oorzaak is nog steeds niet bekend en er is tegen deze ziekte ook heel weinig te doen. Uiteindelijk gaan je hart- en ademhalingsspieren het ook begeven en dan kun je een nare dood hebben. Gelukkig is mijn vader dat bespaard gebleven. Hij is uiteindelijk rustig ingeslapen. Met het meedoen aan deze Inka Trail wil ik mijn vader herdenken en tegelijk proberen een beetje geld bijeen te garen voor onderzoek naar de ziekte. Het geld gaat rechtstreeks naar een stichting die daarmee bezig is. Bij het lopen van de Inca Trail is de lucht op grote hoogte zo ijl dat je als het ware ademhaalt door een rietje. Omdat veel ALS-patiënten problemen krijgen met hun ademhaling heb ik bewust voor deze wedstrijd op hoogte gekozen. Er doen maar rond de veertig mensen mee waarvan bijna de helft de finish haalt. Voor mij is er pas één Nederlander geweest die de tocht heeft volbracht. Het is dus best bijzonder.

En wat is jouw sportachtergrond? Wat heb je zoal gedaan en wat heb je specifiek gedaan als voorbereiding op deze Inca Trail?
Ik doe iedere dag aan sport en heb al flink wat gewone en bijzondere marathons gelopen. Mijn verleden ligt in de vechtsport, onder meer karate en nuchakudo. Die sporten heb ik op internationaal niveau beoefend vanaf mijn jonge jaren. Ik heb trouwens ook nog onder de lat gestaan bij de voetbalclub uit ons geboortedorp – een club waarvan mijn vader mede de oprichter was. Uiteindelijk was het keepen niet meer te combineren met de vechtsporten die ik bijna tot mijn dertigste ben blijven beoefenen. Daarna ben ik gaan hardlopen en dat doe ik nog iedere dag. Vanwege mijn werk als projectmanager in de gas- en olie-industrie ben ik heel veel op reis. Het mooie van hardlopen is dat je het overal kunt doen: je trekt een shirt, een korte broek en een paar schoenen aan en je kunt lopen. Voor mijn werk hebben we een paar jaar onder andere in Canada, de VS en Tasmanië gewoond en daar was ik ook altijd aan het lopen. Ik loop zes dagen per week, soms ‘s morgens voor het werk, soms erna. Trainen doe ik in een grote straal rond Rodenrijs. De ene keer loop ik naar het Bergse Bos en doe ik er nog een rondje Rotte achteraan, of ik ga richting de Spaanse Polder of Vlaardingen. De kant van Pijnacker en Delft ga ik ook wel op. Ik loop liever in het buitengebied en de natuur dan in de stad. In de duinen lopen is ook heerlijk. Mensen herkennen me vaak van de hond Storm die altijd heerlijk met me meeloopt. Het is een Alaskan Malamute en familie van de Siberian Husky. We zijn allebei krasse lopers: de hond is zeven en ik ben 51. We zijn niet piepjong meer maar nog superfit.

Dus je hebt er alle vertrouwen in dat dit project gaat slagen?
Zekerheid heb je niet maar het vertrouwen is er wel. Ik heb me specifiek voorbereid op het omhoog lopen, voor zo ver dat in dit vlakke land mogelijk is. Veel trappen gelopen, dat is een goede training. De basisconditie die ik in de loop van de jaren met al die trainingen heb opgebouwd, is in elk geval goed. Pas heb ik in Taiwan – waar ik toevallig ook voor mijn werk moest zijn – als voorbereiding nog meegedaan aan The Beast Trail, een heel bijzondere wedstrijd van ruim 25 kilometer, waar ik 5,5 uur over deed.

Wanneer is het eigenlijk?
Op 4 juli is de wedstrijd maar ik ga er op 26 juni al heen om te wennen aan de hoogte. Ik hoop op 11 juli weer thuis te zijn.

Heb je een bepaalde streeftijd?
Ik heb mailcontact gehad met de Nederlander, Jack Chris, de enige die hem eerder met succes heeft volbracht. Hij kwam met een aantal tips en een daarvan was: ga niet proberen per se mijn tijd te verbeteren. Als je je op een streeftijd richt, dan kun je daarop stuk gaan. Hoe het gaat en wat de tijd kan zijn, hangt immers af van heel veel omstandigheden. Het weer en de staat van het parcours speelt er ook een rol in. Dus ik noem maar geen streeftijd. Alles binnen de achttien uur is goed!

Dus je bent er eigenlijk wel klaar voor?
Ik voel me superfit en heb geen blessures. Ben gelukkig niet blessuregevoelig. Het is wel belangrijk dat je je looptechniek goed in de gaten houdt en dat je zo veel mogelijk op je voorvoeten loopt. De Kenianen doen dat zo mooi. Die lopen zo soepel en verend. Ze raken de grond bijna niet. Goed schoeisel is ook heel belangrijk. Ik verslijt in een jaar heel wat schoenen. Gelukkig word ik daarmee geholpen door een vriend, Erick Borger van de Lopers Company in de streek waar ik vandaan kom. Dat is mijn enige vorm van sponsoring. Verder betaal ik alles zelf, natuurlijk ook de reis- en verblijfskosten naar Peru. De donaties zijn uiteraard allemaal voor het goede doel: onderzoek naar de vreselijke ziekte ALS. Ik doe dit evenement om mijn vader Mannus te herdenken maar ook om mijn dankbaarheid te vieren dat we in ons gezin allemaal gezond en gelukkig zijn. Dat is helemaal niet vanzelfsprekend, dus daar mag je best eens lopend door de natuur bij stil staan!

Jullie wonen hier mooi en prettig. Zijn er plannen om ooit terug te gaan naar Berkum?
Je weet het nooit, maar we hebben het heerlijk hier. Er wordt hier wel veel gebouwd maar de sfeer is toch nog dorps en gemoedelijk. We zijn hier bij toeval terechtgekomen in 1996 maar hebben nooit een seconde spijt gehad van die stap. Wat ik van de omgeving Zwolle mis dat is alleen het bos, maar je kunt niet alles hebben. We zijn heel tevreden met onze woonomgeving!

Wie een donatie wil geven kan dat doen via: https://hardlopende-fundraisers.alsacties.nl/actie/gert-pellinkoft. Je kunt de verrichtingen van Gert volgen via www.facebook.com/gert.pellinkoft.

Gert loopt voor zijn vader die enkele jaren geleden aan de ziekte ALS is overleden.
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant