Annemiek maakt hier graag een praatje met de mensen.
Annemiek maakt hier graag een praatje met de mensen.
MIJN JOB IS TOP

Wijkagent Annemiek Roos

Algemeen 424 keer gelezen

Berkel en Rodenrijs - Annemiek Roos werkt al elf jaar als wijkagent in Rodenrijs. “Het mooie van mijn werk is dat je er daadwerkelijk kunt zijn voor de mensen als er iets gebeurt. Ik voel mij een soort burgemeester van mijn wijk.” Annemieks grootste drijfveer is het zich verantwoordelijk voelen voor anderen.

Door Andrea van der Houwen

“Dit werk doe je niet snel op de automatische piloot”, zegt Annemiek die graag de tijd neemt voor de mensen in de wijk. “Bij een incident ga je met iedereen praten en kijk je welke netwerkpartners je erbij kan betrekken. Ik start mijn dienst altijd met het bekijken van de meldingen. Als er bijvoorbeeld meerdere inbraken zijn geweest kort achter elkaar, bekijk ik samen met het wijkteam en buurttoezicht of er een patroon in te ontdekken is. Ik ga in de wijk ook graag met jongeren in gesprek, vooral de tienerleeftijd ligt mij wel. Soms praat ik ook met ouders en af en toe ga je op je onderbuikgevoel af als er ergens in een gezin meer zorg nodig is.” Annemiek heeft Rotterdamse roots. Tijdens een stage op het gebied van pers en voorlichting kwam het politiewerk op haar pad. “Ik vond het uniform en het stoere imago best interessant, maar ook het helpen van mensen trok mij aan. Ik deed de toelatingstesten en ben daar makkelijk doorheen gerold. Gelukkig was ik heel sportief en stond altijd mijn mannetje. Ik paste in het cultuurtje en ik weet nog precies wanneer ik naar de politieschool ging, dat was toen Richard Kraijcek Wimbledon won. Ik was ‘intern’ in Kasteel Cloese in Lochem en reisde elk weekend met mijn plunjebaal naar huis. Je leerde er schieten, sportte veel en je ging al snel de praktijk in. Ik herinner mij nog mijn eerste stage in Rotterdam, toen er iemand - heel boos - met een honkbalknuppel voor mij stond. Ik moest meteen de trucjes die ik had geleerd tevoorschijn halen.” Ook het eerste bedrijfsongeval dat Annemiek meemaakte is haar bijgebleven. Na haar beëdiging werd de politievrouw in Berkel en Rodenrijs geplaatst. “Best wel rustig, veel groen en veel weilanden met schapen en voor een politieagent een beetje stil. Na drie jaar werd ik overgeplaatst naar bureau Noord in Rotterdam, daar gebeurde wel wat meer.” Ondertussen had Annemiek een gezin gesticht en werd haar gevraagd om wijkagent in Berkel en Rodenrijs te worden. “Dat heette toen buurtagent.” Inmiddels is mijn wijk Rodenrijs gegroeid van 8000 naar 13.000 inwoners. Door die groei gaat dit werk nooit vervelen. Het werk in de wijk is heel wat anders dan bij 112 van de ene melding naar de andere gaan, zoals in mijn beginjaren. Daar had ik een wereldtijd, maar in mijn huidige baan heb je meer tijd voor de mensen. Ik hoop hier nog lang te blijven werken.”

Een van de allermooiste onderdelen van het politiewerk vindt Annemiek het begeleiden van spoedtransporten. “Je moet dan met een heel team, ondersteund door de meldkamer, kruisingen afzetten als er bijvoorbeeld een kindje met een ambulance naar het Sophia kinderziekenhuis wordt gebracht. Het is heel bijzonder om daaraan mee te mogen werken. Soms hoor je na afloop hoe belangrijk dit voor ouders geweest is.” Annemiek begeleidde een tijdje studenten van de politieschool. “Dat geeft energie. Het is leuk om ervoor open te staan als zij iets ter discussie stellen dat jij al een tijd op de automatische piloot doet. Je leert daar zelf ook weer van.”

Annemiek zit graag achter het stuur van de politieauto.
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant