De bewoners en Annika genieten van de tuin bij De Handpalm.
De bewoners en Annika genieten van de tuin bij De Handpalm. Foto: Andrea van der Houwen
JOB IS TOP

Persoonlijk Begeleider Gehandicaptenzorg Annika Mulder

Algemeen 321 keer gelezen

Berkel en Rodenrijs - Sinds Annika Mulder tien jaar geleden het roer volledig omgooide en in de gehandicaptenzorg ging werken, heeft zij geen moment spijt gehad van deze beslissing. “Ik heb de allerleukste baan van iedereen”, zegt de enthousiaste begeleider van de bewoners van De Handpalm.

Door Andrea van der Houwen

Annika is opgegroeid in Naaldwijk. “In een heel hecht gezin met twee broers en een zus. Mijn moeder wachtte mij altijd op met een kopje thee, dat vond ik fijn. Ik was een ‘poppen en Barbie kind’ maar speelde ook veel buiten. Balletje-trap en verstoppertje. Meestal gingen we ‘s avonds pas naar binnen bij het aangaan van de straatlantaarns.” Annika had nooit het idee om een zorgend beroep te gaan doen. “Ik was administratief geschoold. Ik deed de LEAO in De Lier en werkte daarna bij een tapijtenhandel.” Later stapte Annika uit het administratieve vak en ging in de keuken van een bejaardentehuis werken. Onbewust al een klein opstapje naar de zorg. Nadat zij een tijdje met veel plezier ‘fulltime moeder’ en gastouder was geweest en veel op de school van haar zoon en dochter had geholpen, werd zij de spreekwoordelijke vier muren een beetje zat. “Iemand van mijn koor zette mij op het spoor van de gehandicaptenzorg en aangezien ik wel heel graag iets voor anderen wilde betekenen, liefst op een christelijke werkplek, besloot ik bij de Handpalm te solliciteren.” Annika’s enthousiasme viel blijkbaar meteen op toen zij er aanklopte. “

Na drie dagen werd ik al gebeld en aangenomen als assistent begeleider terwijl ik helemaal niet de juiste opleiding had. Ik weet nog goed hoe ik de eerste keer binnenkwam. Het klikte al snel tussen de bewoners en mij. Dat vond ik machtig om te zien. Ook leerde ik hier geduld opbouwen. Het thuisfront moest wel even wennen, maar omdat ik er zelf zoveel plezier aan beleefde, was ook die drempel snel genomen. Mijn man gunde mij de baan en ging gewoon iets vaker koken.” Annika volgde cursussen, haalde de benodigde certificaten en doorliep het EVC-traject (hierbij wordt werkervaring en kennis officieel erkend). Zij kreeg al na een jaar de verantwoording voor de persoonlijke begeleiderschappen van drie bewoners. “Je hebt dan ook contact met ouders en schrijft rapportages en zorgplannen. In combinatie met de avond- en slaapdiensten is dat best pittig, maar ik vind het zó leuk om ‘s morgens na zo’n nachtdienst de mensen wakker te maken. Ieder heeft een hele eigen manier van wakker worden. Het is voor hen echt een houvast en zo kunnen ze goed aan de dag beginnen.” Zes van de bewoners voetballen in een G-team bij TOGB waarvoor Annika aanspreekpunt is.

Naast het reguliere werk is Annika ook vrijwilligerscoördinator. “Het is een hele uitdaging om voor elkaar te krijgen dat er voldoende en geschikte vrijwilligers beschikbaar zijn om te helpen bij een activiteit”, zegt Annika die zelf vaak onverwachts kleine uitjes met enkele bewoners organiseert. “Soms ga ik gewoon heel spontaan met een paar mensen naar het strandje van Nesselande, ik moet dan wel vervoer hebben en weten of er voldoende begeleiders achterblijven natuurlijk. Een andere keer gaan we gewoon opeens een uurtje lekker dansen met muziek van YouTube. Het geeft mij zo veel voldoening als ik bij het naar huis gaan de deur sluit en weet dat de mensen een fijne dag gehad hebben.”

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant