Yvonne luisterde al van jongs af aan graag naar verhalen over vroeger.
Yvonne luisterde al van jongs af aan graag naar verhalen over vroeger.

Biograaf en schrijverscoach Yvonne van der Kaaij

Algemeen 407 keer gelezen

Bleiswijk – Het schrijven van levensverhalen, daar draait een groot gedeelte van het werk van Yvonne van der Kaaij om. Als zij niet zelf als biograaf iemands levensgeschiedenis opschrijft, geeft zij anderen handvatten om een eigen levensverhaal op te tekenen of organiseert zij cursussen op het gebied van schrijven. “Juist de gewone verhalen zijn het waard om verteld te worden, het hoeft niet groots en meeslepend te zijn”, verduidelijkt Yvonne.

Het allereerste opstel dat Yvonne op de lagere school schreef had als titel ‘Mijn toekomstdroom’ en laat er geen twijfel over bestaan: vroeger of later zou zij schrijfster worden. “Dat is gelukt, maar er is nog wel wat tijd overheen gegaan”, zegt Yvonne die tien jaar geleden haar eigen biografiebureau oprichtte. “Wij woonden met ons gezin van vier kinderen in het Nieuwe Westen van Rotterdam waar mijn vader een sigarenwinkel had. Mijn creatieve geest komt van vaderskant. Altijd bedacht hij weer iets nieuws. Vooral in de etalage kon hij zijn creativiteit kwijt. Mijn moeder hielp ook in de zaak. Vanuit die achtergrond heb ik meegekregen wat werken is. Ondanks het harde werken stimuleerden mijn ouders ons om culturele uitstapjes te maken. Kunst is nog steeds mijn grote hobby. Na het gymnasium werd ik logopediste. Het kwam goed van pas dat ik technische vakken én klassieke talen in mijn pakket had. Taalontwikkeling trok mij het meest. Ik werkte een tijdje in het speciaal onderwijs en begon later met een eigen praktijk in Bleiswijk, waar ik met mijn man ging wonen. Ik behandelde kinderen die niet goed waren gaan praten, bij andere breidde ik hun woordenschat uit. Prachtig werk, maar op een gegeven moment niet meer te combineren met het mantelzorgen dat op mijn pad kwam. Ik zocht een opvolger en verkocht de praktijk waarna ik andere dingen deed. Ik hoorde alsmaar verhalen van mensen waarbij ik dacht: dit moet vastgelegd worden zodat deze verhalen niet verdwijnen. Hier wilde ik echt iets mee gaan doen en ik startte mijn bureau. Het thuisfront stond er helemaal achter. Een van onze twee dochters heeft de naam voor mijn bureau bedacht: Scribenda, dat betekent: ‘het moet geschreven worden’. “Ik schrijf de tekst in de stijl van de verteller. Dat betekent dat je als schrijver een soort kameleon moet zijn. Daarnaast vind ik het leuk om talenten te ontplooien waarvan mensen niet vermoeden deze in zich te hebben. Zo kan iemand met een beetje sturing zelf een boek of gedichten schrijven, dat is toch fantastisch? De opdracht is natuurlijk om er een integer verhaal van te maken waar mensen achteraf blij mee zijn. De voldoening die je bij mensen ziet is ongelofelijk mooi. Er wordt vaak gedacht dat je hoogbejaard moet zijn om je levensverhaal te schrijven. Niets is minder waar. De jongste met wie ik tot nu toe gewerkt heb was zeventien jaar oud, de oudste 94. Bijzonder vind ik het vertrouwen dat mensen mij geven. Door dit werk krijg ik dan ook een bijzondere band met mensen.” Om nog meer schrijvers te helpen start Yvonne in Berkel en Rodenrijs een schrijfcafé. Mensen met raad en daad bij kunnen staan op schrijfgebied blijft haar grote missie. “De verhalen mogen niet verdwijnen.” (AdvH)

In Yvonne’s boekenkast staan de boeken van haar cursisten uitgestald.
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant