Afbeelding
BLIK OP DORPSGENOTEN

Frans van Wijk

Algemeen 86 keer gelezen

Frans van Wijk is een geboren en getogen Pijnackernaar. Sinds een tijdje woont hij in Bergschenhoek met zijn nieuwe geliefde Carla van der Drift die in Berkel vooral bekend is van Carla’s Hairline, de kapsalon die ze twee jaar geleden heeft verkocht. Carla werkt nu als zzp-er een paar dagen per week bij een ‘bevriende’ kapper in Schiedam. Verder geniet ze met Frans van allerlei leuke dingen ze samen ondernemen.

Frans werkt al meer dan 34 jaar bij VanderHelm Bedrijven in Berkel en Rodenrijs dat volgende maand veertig jaar bestaat. Frans was een van de eerste medewerkers van het bedrijf waar nu 110 mensen werken. De jammerlijk genoeg drie jaar geleden overleden oprichter/grondlegger van het bedrijf, Kees van der Helm, kwam bij de familie Van Wijk thuis op de boerderij aan de Rijskade in Pijnacker allerhande loonwerk doen. Zo hebben Kees en Frans elkaar destijds leren kennen. Vader en moeder Van Wijk hadden nog zo gezegd dat loonwerk niks voor Frans was en nu werkt Frans alweer bijna 35 jaar bij een loonbedrijf dat allerlei ander werk erbij is gaan doen.

Dus jij bent boerenzoon Frans?
Jazeker. Ik ben de zoon van Tinus van Wijk en Corrie Hofman. Mijn ouders hadden aan de Rijskade in Pijnacker een veehouderijbedrijf dat later is voortgezet door mijn broer Martin. Zelf ben ik de jongste van vijf kinderen. Ineke is de oudste. Daarna komt Martin en dan Jeannet die ook al meer dan twintig jaar bij VanderHelm werkt. Vervolgens heb je Helma en dan ik zei de gek.

Zijn je ouders er nog?
Mijn vader is al lang geleden overleden maar mijn moeder is er nog. Verstandelijk is ze nog helemaal bij de pinken, maar ze heeft jammer genoeg een tijdje terug door een val haar been gebroken op een heel ongelukkige plek. Daardoor zit ze nu in een verpleeghuis en dat valt haar natuurlijk heel zwaar, zeker als je gewend bent lekker op jezelf te wonen. Gelukkig hebben we een flinke familie en gaan we regelmatig op bezoek in het verpleeghuis. Het is te hopen dat ze toch weer een beetje kan herstellen, maar als je op hoge leeftijd iets breekt dan valt het vaak niet mee.

Jij bent dus in het loonwerk terecht gekomen maar je deed eerst wat anders?
Ik ben opgeleid als timmerman en heb na mijn school een paar jaar bij Piet van Atten aan de Wethouder Van der Vaartlaan in Pijnacker gewerkt. Dat bedrijf bestaat nu al lang niet meer. Toen het niet meer zo goed ging, moest de laatste er het eerste uit. Dat was ik. Daarna heb ik een tijdje bij Hofman in Zoetermeer gewerkt in de carrosseriebouw. Dat was best aardig werk, maar het loonwerk bleef me trekken. Toen Kees van der Helm bij ons allerlei loonwerk kwam doen, vroeg hij op een keer of ik niet bij hem wilde komen werken. Mijn ouders dachten dat het onregelmatige niks voor mij was, maar ik heb het toch gedaan. Het was inderdaad zeker in het voorjaar heel hard werken met soms dagen van twintig uur. Ik weet nog dat ik op een bepaald moment een leverontsteking had, vermoedelijk door het gebrek aan rust. Gelukkig ging dat snel weer over. Het werk vond ik heel leuk en gevarieerd. De eerste jaren was het allerlei loonwerk bij boeren. Er waren er bij die per se wilden dat ik kwam egaliseren. Dat is toch wel een teken dat ik het werk aardig goed uitvoerde. Het was vaak hollen of stilstaan met dat loonwerk. In de winter was het maanden lang heel rustig en waren we op het gemak binnen een beetje onderhoud aan het doen aan de machines. In het voorjaar en de zomer was het razend druk. Later ging VanderHelm ook in de groenrecycling en heb ik een aantal jaren met die hele grote machines boomstronken en zo staan versnipperen. Dat konden ook hele lange dagen zijn maar niet meer zo gek als in de loonwerktijd.

En nu zie ik je eigenlijk al jaren met een vrachtwagen rijden.
Ja, ik zit al heel lang op de knijperwagen. Daarmee breng ik machines naar het werk en weer terug. Of ik breng materiaal dat ze nodig hebben bij een project. Het grotere transportwerk besteedt VanderHelm allemaal uit maar het kleinere werk doen we zelf. Het bevalt me prima zo. Het werk is afwisselend, je komt overal en je ontmoet allerlei mensen onderweg. Ooit heb ik wel eens geprobeerd leidinggevend werk te gaan doen maar dat is niks voor mij. Ik moet gewoon mijn eigen gang kunnen gaan. De laatste jaren ben ik vier dagen gaan werken. Een aantal jaren geleden is ontdekt dat ik MS onder de leden heb. Daardoor ben ik eerder vermoeid. De woensdag ben ik vrij om bij te komen van de maandag en de dinsdag, zodat ik er donderdag en vrijdag weer tegenaan kan. Ik slaap en rust heel veel. Dat geeft het lichaam gewoon aan, dus daar moet ik rekening mee houden. Gelukkig denken ze bij VanderHelm daar goed in mee en hebben ze begrip voor mijn gezondheidssituatie. Mijn meissie is nu ook op woensdag vrij en dat is best heel gezellig.

Je meissie?
Ja dat is Carla. Nooit had ik gedacht dat zo’n mooie nieuwe relatie voor mij weggelegd was. We kregen een relatie en die is vanaf dag 1 tot nu geweldig. Vorig jaar zijn we getrouwd en in dezelfde week hebben we de vijftigste verjaardag van Carla gevierd en het 25-jarig jubileum van Carla ‘s Hairline. Dat is gebeurd in de loods van VanderHelm. Ik ben weer helemaal gelukkig en nog steeds verbaasd dat dit me overkomen is.

Mis je Pijnacker niet?
Nee, dat valt wel mee. Ik heb in Bergschenhoek natuurlijk veel minder bekenden maar dat begint wel een beetje te komen. Door mijn werk en omdat ik in Pijnacker nog veel familie heb, kom ik er nog regelmatig. Onze kinderen wonen er. We hebben drie zoons, een tweeling van 27 en een zoon van 24. Gelukkig gaat het heel goed met ze. Ze hebben allemaal verkering en hun bezigheden.

Dus al met al doe je een stuk minder gek dan vroeger?
Dat moet wel. Gelukkig is de ziekte nu aardig stabiel, maar ik moet heel goed naar mijn lichaam luisteren en geen gekke dingen doen. Beetje tuinieren, samen met Carla, is leuk. Zij doet de plantjes en ik het gras.

Je blijft wel gewoon bij VanderHelm werken?
Jazeker, het is een prachtig bedrijf waar ze hart hebben voor de mensen en waar je in het werk altijd een bepaalde vrijheid en verantwoordelijkheid krijgt. Het is ontzettend spijtig dat Kees zo jong is overleden. Ik kon het al die jaren altijd prima vinden met hem. Ik heb hem eerst een hele tijd meegemaakt in korte broek en overall op een tractor en later in een keurig pak achter een bureau. Toch hield hij altijd oog voor mensen en hun persoonlijke leven. Hij keek verder dan alleen het werk dat zijn medewerkers deden, maar was ook geïnteresseerd in wat daar achter zat. Gelukkig heeft het bedrijf na het overlijden van Kees in november 2015 de rug gerecht en heeft iedereen een tandje bijgeschakeld. Er zit nog steeds groei in. We hebben nu meer dan honderd medewerkers die ik niet allemaal meer ken. Daarvoor kom ik ook te weinig op kantoor. Ondanks de enorme groei is het nog steeds een familiebedrijf met een persoonlijke benadering. Zo lang mijn gezondheid het toelaat blijf ik er werken en verder wil ik zo veel mogelijk genieten van de mooie dingen in het leven. Nu Carla nog een dag of drie in de week werkt, kunnen we regelmatig er op uit voor een vakantie hier of daar. Je moet er nu wat van maken en wat later komt, zien we wel!

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant