Peter en Dennis Havenaar

Pa Peter en zoon Dennis Havenaar zijn in het weekend in het bruisende winkelcentrum van Berkel op drukke uitgaanstijden met een jackje van Buurttoezicht aan hun rondjes aan het lopen. Ze hebben daarbij vooral ‘oog en oor’ voor de diverse druk bezochte uitgaansgelegenheden en hun publiek, zoals ‘t Vierkantje, ‘t Centrum, Muller & Co, Ferro. Daar komen heel veel mensen en ook veel jeugd.

Peter en Dennis houden toezicht op verzoek van de winkeliersvereniging. Ze zijn de ogen en de oren van de politie maar hebben zelf geen middelen om in te grijpen of op te treden. Dat zouden ze ook helemaal niet willen.

Vader en zoon Havenaar zijn bijna de hele week met vrijwilligerswerk bezig. Ook Ria Havenaar-Graafland, de vrouw van Peter en de moeder van Dennis, doet heel veel vrijwilligerswerk: “Zometeen ga ik wandelen met een vrouw die psychisch niet helemaal in orde is en ik doe ook veel bij de Oudelandse Hof.”

Wanneer komen jullie nou precies in actie als toezichthouders in het winkelcentrum?
Peter: In het weekend. Vrijdagavond over het algemeen van elf uur in de avond tot een uur of twaalf. Op zaterdag vanaf half een tot een uur of drie ‘s nachts en op zondagavond ook van elf tot twaalf ongeveer. De zaterdag is duidelijk de drukste dag. Dan is er de meeste beweging in het centrum en dan zijn de mensen het langst aan het naar huis gaan. Wij zijn vooral van de partij in de uren dat er mensen op straat zijn. We hebben goed contact met de beveiligers van de horecagelegenheden zelf. Toezicht houden werkt preventief en als mensen over het randje gaan met hun gedrag als ze bijvoorbeeld wat te veel op hebben, kunnen wij ze aanspreken en bijsturen. We hebben daar ook training in gekregen. Dat is op zich al heel leuk om mee te maken. Bij die trainingen zijn acteurs betrokken die bijvoorbeeld een agressieve dronkaard spelen. Het is voor ons dan de kunst om de agressie in te dammen en rustig te blijven in de communicatie. Zelf agressief reageren roept alleen maar meer agressie op.

Dus jullie gaan niet de confrontatie aan?
Dennis: Dat heeft geen zin en daar hebben we ook de middelen niet voor. Wat we doen is: kijken wat er gebeurt, de boel in de gaten houden en zo nodig de politie bellen. Doorlopen en pas daarna bellen. Anders zou dat ook weer agressie kunnen oproepen.

Jullie zijn nu een tijdje bezig en hoe gaat het?
Peter: Het gaat goed en we vinden het leuk werk om te doen. Natuurlijk gebeurt er best wel eens wat. Het centrum van Berkel heeft diverse uitstekende uitgaansgelegenheden waar vooral in het weekend heel veel mensen komen, ook van buiten Berkel. Er zijn wel eens groepen die op zoek zijn naar ruzie, maar over het algemeen overheerst de gezelligheid en zijn verreweg de meeste mensen van goede wil. Onze aanwezigheid en ons werk wordt door de mensen op prijs gesteld. Bijna iedereen vindt het goed dat wij dit doen op verzoek van de winkeliersvereniging.

Hoe is het eigenlijk begonnen?
Dennis: Een tijdje terug waren er heel veel inbraken in het centrum van het dorp. Bij een van de winkeliers is drie keer achter elkaar ingebroken. Niet te geloven. Ook bij andere winkeliers was het raak. Toen is eigenlijk het idee ontstaan om buurttoezicht te gaan houden. Intussen is het met de inbraakgolf weer rustig en concentreren wij het toezicht vooral op het weekend. Jullie horen en zien veel.

Hoe is het gesteld met de criminaliteit en de overlast in de gemeente?
Peter: We zien inderdaad nogal wat. Ook op het gebied van overlast door groepen jeugd. Het is prima dat jeugd chillt en bij elkaar komt op bepaalde plekken. Dat hoort er bij. Maar het is niet nodig om spullen te slopen en heel veel vuil achter te laten. Laat de boel heel en ruim even de rommel op. In het Annie M.G. Schmidtpark is de laatste tijd heel veel gesloopt en het opruimen van de rotzooi is er vaak ook niet bij. Wij spreken de jeugd daar rustig op aan. Soms helpt dat en soms niet. Het is ook zaak dat de gemeente zo snel mogelijk dingen repareert die kapot gemaakt zijn. Anders gaan ze denken: dit is al kapot, dus dan kan dat er ook nog wel bij. Verder wordt er op verschillende plekken in het dorp heel stevig in drugs gedeald. Veel te jonge gasten met veel te dure auto’s zie je dan. En dan weet je het wel. We hebben over dit soort dingen ook een keer een gesprek gehad met de burgemeester en dan merk je dat zo’n man dingen hoort die hij nog niet wist. Maar jullie doen dus nog veel meer vrijwilligerswerk.

Wat dan allemaal?
Peter: Ria en ik hebben 25 jaar allerhande werk gedaan bij speeltuin De Kievit. Een jaar of tien zijn we actief geweest met ouderenwerk bij De Rustenburg en vervolgens met de inboedel mee verhuisd naar de Oudelandse Hof. Daar doen we ook van alles. Ik ben daar zelf bijna de hele week bij allerlei activiteiten aan het mee helpen of begeleiden: knutselen, bingo, spelletjes, koersbal, muziek, enzovoort. Dennis en Ria doen daar ook heel veel. Het is heel dankbaar werk en doordat je dit werk doet, blijf je lekker in beweging en heb je nog wat te vertellen als je thuiskomt. Vrijwilligerswerk doen is leuk, zeker als het echt wordt gewaardeerd.

Dus werken doe je niet meer Peter?
Ik heb vanaf mijn zeventiende jaar bij Post NL gewerkt en daar allerlei werk gedaan: nachtdienst, sorteren, buslichting, postbezorging en pakketbezorging. Rond mijn zestigste ben ik met prepensioen gegaan en met 65 jaar en negen maanden met pensioen.

En wat doe jij Dennis?
Ik werk met heel veel plezier bij de grootste computerzaak van Lansingerland, Informatique. Daar doe ik van alles. Op dit moment ben ik vooral met verzendingen bezig. Mijn vrouw Patricia doet heel veel werk in de zorg en is op dit moment aan het werk en dan zorg ik voor onze zoon Sem van zes, die ook heel veel bij oma is.

Dus jullie zijn allemaal super actief?
Dennis: Ja dat zit er gewoon in bij ons. We pakken van alles beet en vinden ook alles leuk om te doen. Mijn vader en ik doen ook heel veel verkeersregelwerk bij hardloopwedstrijden: de marathon van Rotterdam, de Halve Marathon Oostland, de Parkzoomloop, de Schiebroekse Plasloop en de Bruggenloop. In de Sinterklaastijd spelen we voor Sint en Piet. Pa de Sint en ik de Piet. Niet te hard zeggen, want daar zit nog een gelovige!

Zijn jullie geboren Berkelaren?
Ria: Ik ben geboren en getogen in het Rodenrijs.
Dennis: Ik ben een geboren en getogen Berkelaar.
Peter: Ik ben opgegroeid in Berkel in het gezin van Isaac Havenaar. Pas later heb ik gehoord dat ik een adoptiekind was. Pas toen ik 58 was ben ik in contact gekomen met mijn biologische moeder. Dat was best laat maar toch ben ik blij dat ik haar heb leren kennen en haar nog een paar jaar heb meegemaakt.

Wat een verhaal!
Ja, verhalen hebben we genoeg. We maken genoeg mee en proberen altijd het positieve te zien. We hebben lol in wat we doen en gelukkig hebben we de energie en de gezondheid om bezig te blijven!