Afbeelding
MIJN JOB IS TOP

Conciërge Maurice Vonk

Algemeen 463 keer gelezen

Bleiswijk - Zo zit hij nog aan de balie om een rode te laat-kaart van een leerling te tekenen, even later kom je hem tegen in de kantine waar hij surveilleert tijdens de pauze. Net als je hem in het vizier hebt en denkt hem even te kunnen spreken, spoedt hij zich alweer naar de deur om een leverancier binnen te laten. We maken kennis met conciërge Maurice Vonk van de Melanchthon Business School.

“Ik hield mij vroeger niet bezig met een speciaal beroep dat ik later wilde doen, maar wist wel dat ik iets voor de maatschappij wilde betekenen,” zegt de in Den Haag geboren Maurice. Thuis werd mij geleerd om eerlijk te zijn, dat je iets voor elkaar over moest hebben en een ander de helpende hand moest bieden. Mijn vader leerde mij zelf mijn fietsband plakken, niks mis mee toch? Juist door zulke handigheidjes wilde ik een technische opleiding gaan doen. Daar staken mijn ouders een stokje voor. Ik ging naar de havo-vwo brugklas maar theorie was niet mijn ding. Het heeft mij wel geleerd dat ik de jongelui van nu beter begrijp. Ik vind het leuk om met hen om te gaan. Ze hebben snel door of je ze echt begrijpt en wat er in ze omgaat. Net zoals mijn eigen kinderen trouwens, als ik hen ergens op wijs zeggen ze ‘ja hoor daar hebben we het conciërgetje weer’. Na het behalen van mijn diploma ging ik in de kassenbeglazing werken. Dat was best zwaar lichamelijk werk. Toen kreeg ik wel een beetje spijt dat ik niet meer ‘papiertjes’ gehaald had maar door hard te werken en door te zetten ben ik toch ver gekomen. Ik was lange tijd postbode, wist overal de weg en kende alle families in mijn wijk.” Na twintig jaar post bezorgen was het tijd voor iets nieuws. “Ik wilde met jeugd gaan werken en werd conciërge bij Lyceum Ypenburg. Na een reorganisatie vond ik deze baan bij de Melanchthon Business School.” Het conciërge werk is Maurice op het lijf geschreven. “Soms praat je met leerlingen over vervelende dingen maar meestal zijn het leuke gesprekken. Ik zit snel op dezelfde golflengte. In de pauzes ben ik samen met collega’s en docenten in de kantine, afgewisseld met buiten op het schoolplein, om toezicht te houden.” Maurice koopt lesmateriaal in en verzorgt de docentenkamer. “Ik vraag offertes aan voor de afdeling inkoop, controleer schoonmaak werkzaamheden en check de luchtbehandeling en verwarming.” Maurice vertelt verder dat ook het verzorgen van de catering tijdens schoolfeesten, ouderavonden, workshops en vergaderingen bij het dagelijkse werk hoort maar benadrukt dat hij dit samen met zijn collega doet. “Dus eigenlijk zijn wij echt de twee duizendpoten van de school!” ,,Het allerleukste dat ik tot nu toe heb meegemaakt is de nieuwbouw aan de Wilgenlei. Ik werkte een tijdje op twee vestigingen. Op deze plek, in het toenmalige noodgebouw, aan de Wilgenlei en in het gebouw aan de Rembrandtlaan. Ik maakte elke week een foto om de voortgang van de bouw vast te leggen. Het is mooi om te zien dat iedereen elkaar nu in één gebouw gevonden heeft. Onder- en bovenbouw vmbo en sinds kort ook een mbo school. Zelf ben ik door dit werk niet veranderd. Ik ben gewoon dezelfde gebleven: iemand die graag praat maar ook goed kan luisteren.” (AdvH)

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant