Afbeelding
BLIK OP DORPSGENOTEN

Gert van Vliet en Jellie Piersma

Algemeen 997 keer gelezen

Zaterdag waren we te gast op Hoeve Cornelia, enkele weken geleden in een verhaal over Fred van Winden nog aangeduid als Boerderij De Hichte. Dat zal Fred zijn broer Peet niet leuk gevonden hebben. Peet was in 2012 ‘de laatste boer die de eerste steen legde’ van de nieuwe boerderij die Gert en Jellie van Vliet als nieuwe eigenaren hebben laten bouwen. Uiteraard met respect voor de naam van de boerderij van de familie Van Winden, Hoeve Cornelia. Behalve een mooie herinneringssteen heeft in de voorgevel van de boerderij aan de Kleihoogt nummer 1 in Berkel ook het ‘houten hijgend hert’ uit de oude boerderij een plekje gekregen.

Jellie en Gert hebben nog steeds goed contact met Peet van Winden die zijn boerenbedrijf aan de Kleihoogt moest opgeven vanwege de aanleg van De Groenzoom, die je zou kunnen aanduiden als ‘de voor- en achtertuin van De Hichte’. Peet heeft zijn bedrijf voortgezet ergens in de Betuwe. We gaan hem daar wel een keer ‘opzoeken’. De hoeve heet dus nog steeds Cornelia en het kunstcentrum van Jellie draagt de naam De Hichte. Dat is Fries voor hoogte. Gezien de hooizolder waar het ooit begon en de ligging aan de Kleihoogt, is dat een toepasselijke naam. Bij De Hichte is Jellie actief als zelfstandig kunstenaar en daarnaast geeft ze ook allerlei cursussen. Er is ook dagopvang voor bewoners van De Oldenbarnevelthoeve en er wordt ook aan yoga en tai-chi gedaan. Verder is De Hichte recreatief Rustpunt en ook uitgiftepunt van Rechtstreex, een organisatie die zich richt op de productie en verkoop van streekproducten. En sinds een tijdje doet De Hichte ook kanoverhuur. Kortom, er gebeurt daar van alles onder leiding van het nuchtere maar toch heel gezellige en bijzonder gastvrije duo, Gert en Jellie van Vliet-Piersma. 

Gert is intussen 72 en Jellie 65, maar ze piekeren er niet over om af te bouwen. Ze hebben twee zoons van in de dertig, maar die zijn econometrist geworden en dat is ‘de schuld’ van een van de cursisten van Jellie. Dat is de vermaarde econometrist Philip Hans Franses uit Bergschenhoek die al vele jaren schildert bij Jellie en de zoons tijdens zijn penseelstreken enthousiast heeft gemaakt voor het vak econometrie. “Die gasten hebben nu hele goeie banen en of ze dan ooit zin krijgen om hier voor onze gasten een ontbijtje klaar te maken, dat is de vraag”, aldus Gert die voor dag en dauw lekker gezellig bezig is voor de B&B-gasten! Gert was tot zijn 61ste als projectleider betrokken bij de aanleg van sportvelden, plantsoenen en ook natuur- en recreatieparken zoals De Groenzoom. Daar was hij overigens niet bij betrokken, maar hij heeft er natuurlijk wel een mening over. Die geeft hij zo nu en dan door aan Jellie die lid is van het Gebruikersplatform.

Wat zijn jullie roots en hoe hebben jullie elkaar ooit gevonden?
Gert: Ik ben het negende en jongste kind van Niek van Vliet uit De Lier en Helena van Dorp uit Maasland. Toen ik werd geboren was mijn vader 58 en mijn moeder was 48.

Nou dan hebben die mensen op hun leeftijd toch een geweldige prestatie geleverd door nog even zo’n vent op de wereld te zetten!
Die mensen hebben wel meer hele mooie prestaties geleverd en altijd keihard gewerkt vanuit een positieve levenshouding. In de oorlog mensen te eten gegeven en onderduikers ondergebracht. We waren met negen kinderen. Het hadden er vijftien kunnen zijn. Zes zijn er jong overleden. Mijn vader, die van 1891 was, begon in 1928 op een huurboerderij in Bleiswijk, net aan deze kant van de A12, waar nu het DC van JUMBO is. Het was de Zegher Lycop Hoeve. De boerderij was eigendom van een freule uit Den Haag van wie mijn vader later de boerderij kon erven. Mijn broer Niek heeft later de boerderij overgenomen.

En jij Jellie, waar kom jij vandaan?
Uit Ouwster Nijega in Friesland. Mijn ouders hadden ook een boerderij maar mijn vader was niet van harte boer. Toen hij later de boerderij kon overdoen aan mijn broer Sietse, deed hij dat meteen. Mijn vader Hotse wist in zijn jonge jaren nooit zo goed wat hij wilde. Hij ging studeren in Groningen maar dat was het toch niet helemaal. Wel ontmoette hij door die studie mijn moeder, Gré van der Kam. Mijn vader kon boer worden op een boerderij die opa Van der Kam ooit als belegging had gekocht. Mij pa had heel veel interesse voor geschiedenis en had ook een prachtige boekenverzameling die geheel verloren gegaan is toen onze boerderij afbrandde. Van mijn moeder heb ik het creatieve en het kunstzinnige. Naast mijn broer heb ik nog een zus.

Jullie woonden ver bij elkaar vandaan en hoe hebben jullie elkaar dan ontmoet?
Gert: Ik had tijdens een skivakantie Sietse, de broer van Jellie, ontmoet en ik kwam Jellie voor het eerst tegen tijdens een reünie van die skigroep.
Jellie: Ze kwamen zeilen en omdat die Hollanders volgens mijn broer niet konden zeilen, vroeg hij aan mij of ik er ook bij wilde zijn. Zo hebben wel elkaar ontmoet. Ik was twintig en reisde in die tijd. Was net terug uit Ierland en had plannen naar Zwitserland te gaan. Na de middelbare school was ik graag naar de Kunstacademie gegaan maar mijn vader vond dat niks. Ik vond Gert een leuke vent, maar als onze boerderij niet in brand was gegaan, was het misschien nooit wat geworden.

Hoe kwam dat, die brand?
Vermoedelijk korsluiting ergens. Hoe dan ook, er bleef niks van over. Het was gelukkig overdag en de koeien liepen in het land. Het ging door al dat hout zo snel dat ze alleen wat fotoboeken en wat boekhouding konden redden. Via via hoorde ik dat er brand was thuis. Ik probeerde naar huis te bellen maar er nam natuurlijk niemand op. Wij hadden thuis het nummer 287. Ik dacht: laat ik 288 proberen en jawel, dat bleek de overbuurman. Die zag ik de boerderij branden en kon melden dat er geen slachtoffers waren.

En vanuit de brand werden jullie een stel?
Gert: We kregen weer contact en toen ook echt verkering. Jellie zat intussen in Zwitserland. Ik ben haar daar gaan opzoeken en vervolgens zijn we samen naar Bleiswijk gereden waar ik toen woonde. We hebben in 1987 hier aan de overkant een boerderijtje kunnen kopen en daar is Jellie 25 jaar geleden met De Hichte begonnen.
Jellie: Ik heb vanaf 1977 eerst bij Ter Meulen gewerkt en later bij ITT, een bedrijf in elektronische componenten in Zoetermeer. Daar kon ik mijn creatieve talenten steeds beter benutten door catalogi te maken en materiaal voor beurzen te ontwikkelen. Toen ik veertig was, heb ik de stap gezet om zelf meer te gaan schilderen en ook cursussen te gaan geven. Dat heb ik eerst op de boerderij hier aan de overkant gedaan, totdat die moest wijken voor De Groenzoom. Deze boerderij leek ook gesloopt te gaan worden, maar behield uiteindelijk toch een woonbestemming. Toen konden we het perceel kopen en er een nieuwe boerderij en een kunstcentrum bouwen.
Gert: Een jaar of elf geleden ging ik met pensioen en kon ik meteen hier aan de gang. En zo gaat het heden ten dage nog. We zijn hier helemaal happy met alles wat we doen. Er komen allerlei mensen over de vloer en er gebeurt van alles. En dat allemaal in een geweldig mooie ruime omgeving.

Wat vind je nou zelf leuker Jellie, zelf schilderen en van alles maken of les geven?
Het is de combinatie die heel veel energie geeft. De mensen aan wie ik lesgeef, geven mij veel inspiratie. Juist ook omdat de cursisten – het zijn er bij elkaar zo’n 75 - zo ontzettend verschillend zijn. Dat zorgt ook weer voor hele leuke contacten en verbindingen tussen mensen. Ik werk met blokken van twaalf lessen maar heel veel blijven er gewoon jaren achtereen op les. Omdat ze het zo leuk vinden. Het mooie is ook dat iedereen het kan leren.

Gert ook?
Gert ook, maar die heeft genoeg andere leuke bezigheden hier!

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant