Afbeelding

Op bezoek bij lokale kunstenaars tijdens 26ste Kunsttoer

Algemeen 705 keer gelezen

De Kunsttoer Lansingerland was er dit weekend weer in volle glorie. Voor de 26ste keer zetten rond de dertig kunstenaars hun atelier, huis, loods of desnoods partytent open voor het publiek. Op zaterdag was het op veel plekken gezellig druk. Op zondag was het bezoek minder omdat het de ganse dag regende. Dan is het toch wat minder leuk om op de fiets een tochtje te maken. De echte liefhebbers gingen natuurlijk wel en hadden dan alle aandacht van de kunstenaars.

Als wij zondag rond de middag bij kunstenaar Ben Hulst aan de Rodenrijseweg arriveren, zijn we de eerste van die dag. De ontvangst is zeer hartelijk. Kunstvriendin Franca Schapendonk schenkt koffie in en Ben vertelt alles wat je weten wilt over wat hij allemaal maakt en gemaakt heeft. Op jonge leeftijd kwam Ben al in contact de bekende Pijnackerse beeldhouwer Bruggeman. Die had zijn atelier aan de Katwijkerlaan in Pijnacker, gevaarlijk dichtbij Het Baarsje, het café van de ouders van Ben, Jan Hulst die afkomstig was van de Noordersingel in Berkel en Co Kouwenhoven, dochter van Dirk Kouwenhoven uit Pijnacker. “Bruggeman kwam rond de middag wel eens binnen voor een borreltje en ging dan biljarten. Soms duurde dat zo lang dat mijn vader of moeder hem moest manen om weer aan het werk te gaan.” Op zijn veertiende heeft Ben destijds een ‘kop’ geboetseerd. Die maakte ook dit weekend onderdeel uit van zijn veelzijdige expositie. Uiteindelijk is Ben in 1997 echt aan de slag gegaan als beeldhouwer. Voor die tijd tekende en schilderde hij wel maar het beeldhouwen werd zijn echte passie. Volgend jaar kan hij dus vieren dat hij 25 jaar beeldhouwer is.

Een jaar of tien geleden is hij ook met klei gaan werken en daar kent hij Franca Schapendonk ook van, die hem tijdens de Kunsttoer assisteert en gezelschap houdt. Ruim acht jaar geleden is zijn echtgenote Marijke van Adrichem na een ziekte jammerlijk genoeg overleden. Sindsdien gaat Ben alleen over de baan. Hij redt zich goed maar mist Marijke natuurlijk nog steeds heel erg. “Op zo’n dag als gisteren was het heel gezellig en heb je veel aanloop, maar ’s avonds zit je toch weer alleen in huis.” Ben is nu 69. Hij is al even met pensioen en niet meer actief in de grafische wereld waar hij altijd met veel plezier als ontwerper en ‘opmaakman’ heeft gewerkt. Vervelen hoeft hij zich niet, alleen al niet vanwege het bijhouden van het huis en het onderhoud van de lange achtertuin waar het afgelopen weekend zijn beelden stonden te schitteren en te druipen. Daar konden ze goed tegen! Het is ontzettend divers wat Ben Hulst maakt, zowel uit steen als uit klei waar hij ook heel veel plezier aan beleeft. Het beeldhouwen doet hij met een aantal collega’s op een locatie in Rotterdam waar rommel gemaakt mag worden. Het hakken, beitelen en vijlen geeft natuurlijk heel veel stof. “We noemen onszelf De Mix en komen iedere woensdagavond bij elkaar. Als er op woensdag iemand jarig is en hij viert het alleen ’s avonds, dan heeft hij of zij pech”, zegt Ben lachend.

Het werken met klei heeft hij geleerd in een groepje dat werd aangestuurd en geadviseerd door Rien van Galen. Door corona is Rien versneld gestopt, dus nu moeten de kleikunstenaars elkaar verder zien te helpen. Ben doet ook dat al vrij lang en aan wat hij allemaal heeft gemaakt, is te zien dat hij ook dit goed beheerst. Een treintje verwijst naar zijn voorliefde voor oude Britse industrieterreinen en mijngebieden. Verder zien we een schitterend gelukte ezel. Ben zegt: “Beeldhouwen en boetseren zijn eigenlijk een beetje tegengesteld. Bij beeldhouwen verwijder je iets en dat ben je voorgoed kwijt en bij boetseren kun je iets juist uitbreiden en groter maken. Het is allebei ontzettend leuk om te doen. Het blijft altijd een strijd en een uitdaging. Je hebt iets in je hoofd – een bepaald idee, een beeld, een voorstelling – en dat moet je met je handen werkelijkheid laten worden. Natuurlijk gaat dat wel eens mis maar de mooie momenten zijn die waarop het wel lukt en daar kun je dan met plezier op terugkijken. Het bakken van de kleikunstwerken op hoge temperatuur is altijd weer spannend. Hoe mooi je iets gemaakt hebt, het kan altijd bij het bakken nog uit elkaar klappen.” Bepaalde beelden verkoopt Ben zeker niet, maar andere wel. Afgelopen weekend heeft hij wat beelden verkocht en ook dat geeft hem dan weer plezier. “Je hoort mij niet klagen.”

Achter in de tuin heeft hij een verandaatje waar hij vaak in de weer is. Daar staan ook wat stukken steen te wachten. Sommige al heel lang. Hij laat daar ook het materiaal zien waar hij mee werkt. Terug in huis laat hij nog wat werk zien dat gemaakt is van oude computeronderdelen uit zijn grafische tijd. We zien ook een geheimzinnig gordijntje waarachter een lichtgevend triptiek schuilgaat. Kortom: er was veel te beleven en te zien bij Ben Hulst die volgend jaar zeker weer wil meedoen. Wie niet bij Ben geweest is, krijgt nog wel een keer een herkansing.

Jan Vermeulen
Ben Hulst verwees dit weekend met speciale bordjes naar Mandy de Veld en Jan Vermeulen en andersom gebeurde dat ook. En dus gaat de toer verder richting het woonhuis van Mandy de Veld aan de Zuidersingel.

Jan Vermeulen heeft zijn werk in een kleine partytent neergezet. Het is daar behaaglijk dankzij een kacheltje dat al een uurtje aan staat. Mandy laat haar werk zien in een schuurtje pal bij de tent van Jan.

Jan heeft zaterdag aardig bezoek gehad en verwacht straks nog wat mensen. Intussen is hij lekker een portretje aan het schilderen. Berkelaar Jan Vermeulen is intussen 79 jaar en als schilder een ware laatbloeier. De man die in zijn leven van alles heeft gedaan, is net voor zijn 75ste pas begonnen. Door een ongelukje moest hij een tijdje fysiek zijn gemak houden en om de tijd door te komen is hij gaan leren schilderen bij Jellie van Vliet van De Hichte aan de Kleihoogt.

De man die vroeger met een compagnon het installatiebedrijf Adegeest & Vermeulen had en die bij TOGB alles heeft gedaan wat maar voorkomt daar - van voetballer in het eerste tot zelfs voorzitter - ontdekte al snel dat hij er best aanleg voor had en wilde vervolgens heel veel leren en uitproberen. Het resultaat is dat hij zich verschillende technieken heeft eigengemaakt. Jan maakt onder meer landschappen en portretten, soms minutieus en precies lijkend en dan weer vrijer. Hij leerde het door zijn voorvaderen - opa’s en oma’s – te schilderen. Die zijn er vandaag niet, maar op zijn telefoon zien we een hele reeks.

Trots laat hij een brede Rotterdamse rivierview zien. Op zijn geheel eigen wijze nageschilderd van een ansichtkaart die hij ergens tegenkwam. Dit schilderij is jeugdsentiment. Op zijn vijftiende fietste Jan iedere ochtend heel vroeg vanuit Berkel naar een leerbedrijf in de Oranjeboomstraat in Rotterdam.

Jan Vermeulen is iemand die nooit half werk wil leveren. Hij gaat er altijd vol voor, wat hij ook doet en onderneemt. Dus toen hij ging schilderen en ontdekte dat hij er aanleg voor had, wilde hij als het ware een inhaalslag maken en die is nog steeds gaande. Aan de overzichtelijke expositie in het tentje is al goed te zien hoe verschillend hij werkzaam is. Een flamencodanseres in felle kleuren springt er uit, maar minstens even kunstig is het portretje van een zwerver. Jan legt uit dat het bij die zwerver vooral een kwestie was van aangebrachte verf verwijderen.

Mandy de Veld
De mensen die nog langs zouden komen melden zich en wij lopen even naar Mandy de Veld die in het schuurtje druk aan het vertellen is over wat ze allemaal doet. Mandy is ook heel veelzijdig bezig en geeft heel veel bestaande materialen een tweede (kunst)leven. Ze is nog bezig met een knikkerkunstwerk. Een felkleurig ‘stoelschilderij’ heeft ze even weggehaald van de plek waar dit al zijn bestemming gevonden had.

De Rodenrijse combineert allerlei technieken en materialen. Ze maakt veel groot werk. In huis hangen een paar levensgrote dieren. Vooral over de poes is ze heel tevreden. Samen met Jeanette Ruigrok geeft ze na schooltijd twee dagen in de week les aan basisschoolkinderen, meisjes en ook jongens die het ontzettend leuk vinden om van alles te leren. Het is een cursus van veertien lessen waar op dit moment 42 kinderen aan meedoen. Op een lijstje staan er nog wat te wachten.

Mandy vindt het belangrijk dat kinderen al jong de gelegenheid krijgen om hun talenten te ontdekken en daar aan te werken. Maar, niemand is te oud om iets te leren. Kijk maar naar Jan Vermeulen. Mandy heeft veel bewondering voor hoe goed en hoe gefocust Jan bezig is en hoe snel hij nieuwe dingen wil leren. “Heel anders dan hoe die kinderen bezig zijn. Die doen het veel meer spelenderwijs en die zien wel waar ze uit komen.”

Binnenkort in deze krant een reportage van ‘een lesje’ van Mandy en Jeanette! (SO)

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant