Nicolette van Mierlo-Smale

Met echtgenoot Han vertoeft Nicolette van Mierlo-Smale al een jaar of achttien in de ‘Varenbuurt’ in Bergschenhoek. Lange tijd woonden ze er met hun drie kinderen, Pien van 20, Puck van 19 en Kaat van 17. De twee oudste zijn gaan studeren: zonder enige bijbedoeling zo ver mogelijk bij elkaar vandaan. Pien doet de Hoge Hotelschool in Maastricht en Puck studeert bedrijfskunde in Groningen. Kaat woont nog thuis en zit op de HAVO.

Op Nieuwjaardag zaten we met Nicolette een paar uur aan de keukentafel leuk te bomen over haar leven en haar werk dat ze met enorm veel passie doet. Het gezin Van Mierlo is heel sportief. Pien en Puck zijn allebei skidocent en ook hun ouders en zus Kaat zijn grote ski-liefhebbers.
Nicolette: “Toen in maart 2020 in Oostenrijk corona uitbrak, zijn we Pien met de auto daar gaan ophalen vanuit het idee dat het misschien wel daar zou blijven. Intussen weten we wel beter en zit het overal.”
Ook zijn de Van Mierlo’s echte zwemliefhebbers. Vanaf zestien weken gingen de kids met Nicolette en Han naar het baby-peuter-zwemmen. Ze groeiden er mee op. Nicolette heeft aan wedstrijdzwemmen gedaan en ook aan waterpolo. Tijdens de zwemlessen van hun kinderen kwam ‘ma’ op het idee om de opleiding tot zwemonderwijzer te gaan volgen. Ze werkte op dat moment als manager in de uitzendbranche maar gaf haar auto en laptop van de zaak graag op voor een baan als zwemonderwijzer bij De Windas. Dat werk doet ze nog wel, maar het is veel breder geworden. Ze heeft sinds een jaar of drie een eigen bedrijf, Nicolette van Mierlo Advies, dat door heel Nederland zwembaden en andere bedrijven en organisaties in de zwembadbranche adviseert over alles wat kan bijdragen aan het verbeteren van het zwemonderwijs en het functioneren van zwembaden.
“De rode draad van mijn werk is communicatieadvies en relatiebeheer rondom zwemlessen. Mijn grote passie is dat ieder kind op een leuke en verantwoorde manier goed kan leren zwemmen en blijvend plezier beleeft aan het zwemmen. Wanneer het contact tussen de docenten, de ouders en de kinderen goed is, wordt de zwemlesperiode een leuke tijd. De kans dat alle kinderen het zwemlestraject afmaken neemt dan toe en dat draagt bij aan de zwemveiligheid.”
Uren kan Nicolette praten over haar missie en haar passie. Hoe druk ze het ook heeft met haar adviesbureau, ze wil ook het echte werk blijven doen. Om het vak bij te houden en te weten wat er leeft op de werkvloer. En dus geeft ze nog steeds zwemles en is ze in Rotterdam op dit moment interim-teamleider in een zwembad van Sportbedrijf Rotterdam. Een nadere kennismaking met een energieke vrouw die van puur enthousiasme haar ‘zwembadstem’ meermaals stevig verheft tijdens het leuke gesprek.

Wat zijn je roots Nicolette?
Ik ben een geboren Rotterdamse en heb de eerste vijf jaar van mijn leven in Spijkenisse en Brielle gewoond. Toen ik vijf was, verhuisden we naar Lichtenvoorde waar mijn ouders een optiekzaak begonnen. Tot mijn zeventiende heb ik daar gewoond. Jammer genoeg was ik enig kind. Al had ik veel vriendinnen, ik voelde me best wel eens alleen. Ook omdat mijn ouders altijd met de winkel bezig waren. Daardoor was ik wel jong zelfstandig. Als jong meisje stond ik in het tenniscentrum bij ons in het dorp achter de bar en mijn eerste echte horecabaantje was barwerk in Café ’t Doktertje in Lichtenvoorde. Daar is mijn liefde voor gastvrijheid ontstaan. Misschien dat ik in het café mijn latere zwembadstem ontwikkeld heb! Door mijn interesse in de horeca ben ik in Zwolle de Middelbare Hotelschool gaan doen en later de Hoge Hotelschool in Maastricht. Ik wilde graag bij Heineken gaan werken in de buitendienst. Dat was toen nog een echte mannenwereld maar als jonkie van 21 werd ik toch aangenomen en aan het werk gezet in Rotterdam.

Hoe was dat?
Het was een geweldige tijd. Ik sloot vanuit Heineken contracten af met allerhande horeca-ondernemers. Het was heel dynamisch werk waarbij ik ongelooflijk veel verschillende mensen ontmoette. De kern van het werk was relatiebeheer en verkoop. Op allerlei gebied heb ik heel veel geleerd. En ik heb Han daar ontmoet. Hij was regiodirecteur aan de zuidkant van de Maas en ik was accountmanager in het centrum van de stad. Hoe jong ik ook was; ik kon aan de slag in moeilijke wijken als Delfshaven en het Oude Westen. Soms moest ik met 10.000 gulden contant geld over straat. Zou er niet moeten denken dat onze dochters dat soort werk nu zouden doen!

Hoe lang heb je dat werk gedaan?
Een jaar of zes. Daarna ben ik bij Heineken projectmanagement gaan doen. Dat was wat rustiger met meer normale werktijden. Voor die tijd was ik dag en nacht in de weer! Uiteindelijk heb ik twaalf jaar bij Heineken gewerkt en daarna nog kort in de uitzendsector.

En van daaruit naar de zwembadbranche?
Zo is het gegaan ja. Ik was met het zwemonderwijs in aanraking gekomen omdat onze eigen kinderen leerden zwemmen en het boeide me. Dus ik besloot de opleiding voor zwemonderwijzer te gaan doen en zocht een stageplek. Het was in de tijd dat ze de nieuwe Windas aan het bouwen waren. Ik belde een nummer dat ik op een bouwbord gelezen had en kreeg de manager aan de lijn. Zij zag voor mij wel een mooie toekomst bij het nieuwe zwembad en ik heb er vervolgens ook best lang prettig gewerkt.

En hoe ben je er nou toe gekomen om een adviesbureau te beginnen?
Zwemles is een commercieel product geworden, waarbij goede communicatie met de ouders van zwemleskinderen en alle bezoekers van het zwembad heel belangrijk is. In de opleiding tot zwemonderwijzer is erg weinig aandacht voor communicatie. Terwijl communicatie zo belangrijk is. Ieder kind is anders, maar ook ouders verschillen heel sterk. Het is een groot verschil of je in Lansingerland zwemles geeft of bij het Afrikaanderplein in Rotterdam. Een van mijn stokpaardjes is dat we in de zwembadwereld meer moeten gaan denken werken vanuit het idee dat mensen te gast zijn in het zwembad en op een prettige gastvrije manier ontvangen en behandeld willen worden. Hier komt mijn horeca-achtergrond als het ware weer boven water! Er is nog zo’n wereld te winnen. Het werk van de zwemonderwijzer is erg veranderd de laatste jaren en er zijn veel taken bijgekomen. Kinderen gaan op steeds jongere leeftijd leren zwemmen en dat stelt eisen aan de methodiek en vooral ook aan de communicatieve vaardigheden van de zwemonderwijzer. Wat mij betreft moet alles erop gericht zijn dat het lestraject leuk en ontspannen verloopt. In de eerste plaats voor het kind zelf!

Er is dus best nog veel verbeterwerk aan de winkel?
Mijn missie en visie is dat ieder kind in Nederland op een leuke manier goed moet leren zwemmen, onder professionele leiding, en daar blijvend plezier aan beleeft. Dat zou voor iedereen het doel moeten zijn. De realiteit is dat er veel druk op staat en dat er een tekort is aan goede zwemonderwijzers, mede doordat het zwaar en moeilijk werk is dat niet goed genoeg wordt betaald. Terwijl het zulk belangrijk werk is.

Kun je het in je eentje bolwerken als het zo veel werk is en je ook het praktijkwerk wilt blijven doen?
Ik tel de uren niet. Misschien zijn het er soms wel zestig per week. Het werk is heel gevarieerd. Het is mooi om op allerlei niveaus mensen en organisaties te helpen. Ik vind het mooi om me steeds verder in het vak te ontwikkelen en opleidingen te volgen. Zo heb ik dit jaar nog het ‘train de trainer traject’ afgerond. Ik vind het fijn om mijn ervaringen te delen en schrijf ook veel blogs op mijn site www.nicoadvies.nl. Het is mooi om vanuit je kennis en ervaring mensen verder te helpen.

Verder nog bezigheden?
We hebben veel vrienden en natuurlijk onze kinderen en onze twee labradors, Joep en Bram, die aandacht vragen. Ik verveel me niet!