Frank van der Burg en Bep Koot

Vorige week hadden we een leuke ontmoeting met het ‘platina paar’ Frank van der Burg uit Pijnacker en Bep Koot uit Rodenrijs. Ze waren op 22 en 26 augustus zeventig jaar getrouwd. Dat halen niet veel paren. In heel Nederland waren dat er in 2019 niet meer dan negentien. Het bijzondere is daarbij dat Frank en Bep allebei zowel lichamelijk als geestelijk nog in een uitstekende gezondheid verkeren voor hun leeftijd.

Frank is 96 en Bep 95. Ze stonden onlangs met een prachtige romantische foto in het Brabants Dagblad met een kort stukje tekst. Ook nog eens een heel verhaal in de kranten van Pijnacker-Nootdorp en Lansingerland, dat hoeft voor Bep eigenlijk helemaal niet. Frank is er makkelijker in: hij vertelt het ene na het andere mooie verhaal op maandag 5 september, als ze te gast zijn bij broer/zwager Arie van der Burg en diens vrouw Agnes.

Jongste broer Arie is deze dag 82 jaar geworden. We zouden het paar gaan bezoeken in Sleeuwijk waar ze nog altijd wonen, maar nu is het paar ‘onze’ kant op gekomen, om de verjaardag van Arie mee te beleven. En meteen ook om een ernstig zieke broer van Bep in Berkel te bezoeken. Dat gebeurt na de middag na de verjaardagsviering bij Arie en Agnes, als dochter Beppy van der Meijden-Van der Burg haar ouders via Berkel weer terug brengt naar het Brabantse land.

Tien kinderen
Frank van der Burg is de vierde in de rij van tien kinderen. Zijn vader was Dorus van der Burg uit Pijnacker en zijn moeder Catharina Overdevest uit Stompwijk. Vader Dorus had een boerderij aan de Overgauwseweg, met veel koeien maar met naar verhouding niet zo heel veel land.

Zoon Frank van der Burg was eigenlijk meer boer dan tuinder. Hij combineerde beide vakken en bedrijven. Had op een zeker moment op de boerderij aan de Overgauw in Pijnacker tachtig koeien op stal staan en tegelijk ook een tuinderij en een komkommerplantenkwekerij. Daar was hij ook heel goed in. Er waren wel eens mensen die Frank van der Burg een grote geluksvogel noemden. Als bij hem een ruit uit de kas waaide bleven de planten daaronder het goed doen, terwijl bij een broer verderop de planten dood gingen. Iemand zei ooit tegen Frank: “Als jij een stok in de grond steekt, dan zit er binnen een paar weken een peer aan, zo’n mazzelaar ben jij.”

Hoe dan ook: Frank van der Burg was een toegewijde ondernemer die in 1978 zijn kans greep om in het Brabantse Sleeuwijk een boerderij te kopen met veel meer land dan hij hier in Pijnacker had. Hier in en rond Pijnacker moest hij het doen met kleine perceeltjes die hij her en der pachtte en gebruikte.

Opel Kaptein
“Ik was eens ergens op zo’n stukje land en toen had er een koe gekalfd. Was toen net in het bezit van een nieuwe luxe auto, een mooie Opel Kaptein, maar ondanks dat die auto helemaal nieuw was, besloot ik toch het kalf in de achterbak te laden en vanaf de geboorteplek naar huis te vervoeren. Toen dat kalf thuis uit de achterbak kwam, leverde dat zeer verbaasde blikken op. Maar ja, ik had geen zin om twee keer te rijden voor dat kalf. Ik reed al genoeg heen en weer.”

Broer Arie zit ook niet om een praatje of een verhaal verlegen. Hij vertelt dat die Opel Kaptein op een kwaaie ochtend helemaal verstopt ging onder een laag olie, die vanuit een vat erboven was gelekt. “Er zat zo veel donkere olie op dat je echt niet meer kon zien wat voor kleur auto het was”, zegt Arie lachend.

Frank en Bep hebben elkaar meer dan 75 jaar geleden leren kennen op het mooie ijs van de prachtige Plas van Van Buysen tussen de Overgauwseweg en de Zuidweg in Pijnacker. Bep was daar met een paar vriendinnen aan het zwieren en ontmoette daar plotseling Frank. De vonk sprong over en het was en bleef raak. Ergens in 1946 of 1947 moet het geweest zijn. Op vrijdag 22 augustus 1952 voltrok de burgemeester van Berkel en Rodenrijs het huwelijk. Op vrijdag trouwen was destijds gratis. Vier dagen later trouwden ze in de kerk en die 26ste augustus houden ze altijd aan als hun huwelijksdatum.

Jubilea
Ze hebben de huwelijksjubilea altijd groots gevierd en onlangs was het weer groot feest. Ze hebben acht kinderen, zes dochters en twee zoons. De oudste is 69 en de jongste 57. Die kinderen hebben voor zeventien kleinkinderen gezorgd en intussen zijn er ook vijftien achterkleinkinderen. “Alles bij elkaar opgeteld hebben met aanhang er bij een koppel van 74 mensen”, zegt Bep lachend.

En dat allemaal door de goede gezindheid en het vertrouwen van vader Gerrit Koot bij wie de jonge Frank voorzichtig ging vragen of hij met zijn dochter Bep (17) bruiloft mocht houden. Koot was een indrukwekkende man met een streng uiterlijk en een snor die vanaf zijn onderlip tot aan zijn oren reikte met daarbij ook nog eens enorme wenkbrauwen. Vader Koot vond zijn dochter eigenlijk nog veel te jong voor die vent uit Pijnacker, maar toch gaf hij toestemming, en al gauw voor zelfs nog een bruiloft. “Ik heb hem later heel netjes bedankt voor het in mij gestelde vertrouwen”, zegt Frank van der Burg met een grijns.

Gerrit Koot had aan de Rodenrijseweg een kwekerij en bouwde met zijn vrouw Toos van der Maarel een groot gezin op met elf kinderen, vijf meiden en zes jongens.

Sleeuwijk
Toen het gezin van Frank en Bep in 1978 van Pijnacker naar Sleeuwijk verhuisde, ging een deel van de kinderen mee. Ze hebben er nooit veel moeite mee gehad om te wennen aan de nieuwe omgeving. Daarvoor hadden ze het ook te druk op de bedrijvige boerderij die later is voortgezet door zoon Theo die nadien is verkast naar Euverum in Limburg.

Hoe oud hij precies was toen hij de boel overdeed aan zijn zoon, weet Frank van der Burg niet meer. Het is hoe dan ook al heel lang geleden. Het echtpaar geniet al heel lang van de oude dag maar vervelen doen ze zich nooit. Frank zegt dat een van zijn bezigheden stofzuigen is. Als beloning krijgt hij van Bep dan dikke rijst met boter en suiker. Dat vinden de Burgen heel erg lekker! Kaarten en jeu de boules hebben ze door de jaren heen ook heel veel gedaan.

Ze houden het zonder al te grote problemen al driekwart eeuw met elkaar uit. Natuurlijk is er wel eens wat, maar dat is normaal. “In een huis waar het nooit waait gaat het stinken”, zegt Frank die daar nog aan toevoegt: “Als iets echt is, dan kost het geen moeite om het in stand te houden.”

En dan volgt er nog een verhaal dat Bep misschien liever buiten de krant had gehouden. In een heel ver verleden pruimden mannen nog tabak. Twee kerels hadden hun pruimpie even uit hun mond gehaald en ergens neergelegd. Een paar grapjassen zagen die pruimpjes en maakten van twee één. De eerste die bij de pruimpjes terug kwam, stak ‘die ene iets gegroeide pruim’ weer in zijn mond en de tweede vond zijn pruimpie niet meer terug. Je kunt je afvragen: wie was er beter af?

De boerderij van de familie Van der Burg bestaat overigens niet meer maar broer Jan – ook aanwezig deze morgen en woonachtig in Voorburg met echtgenote Tonny – is bezig een boek te schrijven over de boerderij van Dorus van der Burg. Daarover binnenkort meer. Na een mooie toost en proost op het 83ste levensjaar van Arie, maken we nog wat foto’s en gaan Bep en Frank via Berkel weer richting Brabant!