Bianca van Beek

We waren vorige week te gast bij Bianca van Beek thuis. Ze woont met haar ouders Rob en Marijke in Berkel en Rodenrijs. Bianca is een echte Berkelse, zoals haar moeder Marijke dat ook is. Bianca’s vader Rob komt uit Bergschenhoek.

Bianca is het enige kind van Rob en Marijke en dat vindt Bianca totaal geen probleem. Ze heeft een heel nauwe band met haar ouders. Ze voelen zich alle drie helemaal op hun plek in hun leuke woning in Berkel. Het huis is niet al te groot maar zonder meer groot genoeg, ook voor de twee katten die de familie Van Beek heeft. De kat Tommie is ondernemend en gaat graag op avontuur. Spookie is wat minder ‘reislustig’ en blijft graag in huis of bij huis. Je spreekt Spookie niet op z’n Engels uit met een ‘oe’, maar echt op z’n Nederlands met de ‘oo’ van ‘spook’. Bianca, sinds 1 mei van dit jaar 22 lentes jong, moest nog tien jaar worden, toen Spookie in 2009 toetrad tot het gezin. Ze is dus erg gehecht aan het beestje dat weliswaar dertien jaar is maar nog in prima conditie verkeert. Waarom een heel verhaal over Spookie? Welnu: de poes is de hoofdpersoon van het prentenboek voor kinderen van drie tot zes jaar dat Bianca heeft gemaakt in het kader van haar afstudeerproject aan de hbo-opleiding Illustrated and Animated Storytelling aan de kunstacademie St. Joost in Breda. De Berkelse zit in haar vierde en laatste jaar en is bezig de laatste hand te leggen aan het prentenboek ‘Spookie durft alles!’. Het wordt deze week gedrukt in een oplage van honderd stuks en het zal voor 17 euro te koop zijn bij Van Atten in Berkel en ook bij Van Atten in Pijnacker. Bianca kan haar eigen prentenboek straks aan de man brengen: ze werkt namelijk twee dagen per week bij Van Atten in de Kerkstraat in Berkel waar ze het geweldig naar haar zin heeft. Na de zomer werkt ze drie dagen in de winkel. Ze kan lekker adviseren over van alles: boeken voor kinderen en volwassenen maar ook over allerlei teken- en schildermaterialen. Naast het werk bij Van Atten wil ze haar eigen bedrijf Catladyuniverse verder uitbouwen. Ze is beschikbaar voor allerlei teken- en illustratiewerk en haar droom is toch dat ze zich kan ontwikkelen tot een prentenboekenillustratrice die kan leven van dat werk. ‘Spookie durft alles!’ is al een mooie start. Perfectionistisch als ze is, is Bianca er enorm lang en intensief mee bezig geweest. Met de teksten die wel vijftien versies hebben beleefd, maar ook met de prenten en met de totale opzet van het prentenboek. Door eigen toedoen en ook door opbouwende kritiek van haar docenten, heeft ze veel aangepast en onderweg ook veel geleerd. Natuurlijk is het eindproduct heel belangrijk maar het totale proces op weg naar dat eindproduct was nog belangrijker.

Je hebt de teksten voor het prentenboek zelf geschreven, maar eigenlijk ben je in de eerste plaats dus illustratrice?
Dat klopt wel ja. Tekenen, schilderen en daarmee verhalen vertellen; dat is de basis en dat is ook de kern van de studie bij St. Joost die ik na het Wolfert Lyceum ben gaan doen. Tekenen doe ik al vanaf mijn jeugd. Ik weet niet beter of ik was aan het tekenen. Op mijn basisschool, De Poolster, gaf ik al tekenles aan de kinderen in mijn klas. Op de basisschool ben ik ook gaan tekenen bij Kunstbreak, met als docente Marijke Wessel. Zij was voor mij een enorme inspirator en altijd opbouwend positief in haar feedback en aanwijzingen. Ze is pas naar Drenthe verhuisd waar ze een B&B aan het opzetten is, maar via mijn website heeft ze mijn prentenboek al besteld. Dat vind ik wel heel gaaf.

Wist je ook al jong dat je van tekenen, schilderen en illustreren je beroep wilde maken?
Het was wel een droom om naar de kunstacademie te gaan maar of dat haalbaar was, daar heb ik wel lang mijn twijfels over gehad. Gelukkig is het gelukt. Dat het mijn beroep zou moeten worden, wist ik altijd wel. Ik ga echt proberen mezelf nog verder te ontwikkelen. Dit afstudeerproject was een prachtige eerste stap. Het was heel pittig maar wel heel leerzaam, vooral ook omdat je alles zelf moet doen; het verhaal, de teksten, de tekeningen die ik allemaal met verf en potloden geïllustreerd heb.

Waar gaat het verhaal in grote lijn over?
Het thema is vooral het overwinnen van angst en de moed opbrengen om de wereld in te stappen. Spookie moet naar buiten om haar voerbak terug te vinden. Die is kwijt en die moet ze terugvinden om te kunnen eten. Ze moet haar angst overwinnen. Uit pure noodzaak gaat ze op avontuur. In het begin durft ze nog niet eens de mieren aan te spreken, maar ze wordt steeds moediger en benadert uiteindelijk zelfs de grote wolf in het bos. Hoe het afloopt, dat verklap ik natuurlijk niet!

Waarom heb je voor dit thema gekozen?
Angst is ook aanwezig in mijn leven. Hierdoor ben ik zelf ook niet zo vrij om zomaar even de wijde wereld in te gaan en maar te zien wat er gebeurt. Van nature ben ik een perfectionist en iemand die alles van tevoren wil plannen en onder controle wil hebben, maar ja dat kan dus niet altijd. Dit heeft mooie kanten, maar maakt soms makkelijke zaken moeilijk. Spookie heeft ook geen idee wat ze onderweg allemaal zal tegenkomen en beleven, maar ze zet wel de stap om naar buiten te gaan en allerlei voor haar onbekende dieren aan te spreken. Ze overwint haar angsten en het komt goed. Een belangrijke boodschap: angst mag er zijn, maar ga er goed mee om zodat je er wat van leert.

Voor het eerst zo’n prentenboek maken was deels misschien ook een onbekend avontuur?
Dat was het. Het was een proces van vallen en opstaan. In het begin had ik veel te veel tekst en die tekst was ook te moeilijk. Ik heb geleerd dat je wat de kinderen vanuit de beelden aan informatie krijgen niet nog eens in woorden hoeft te vertellen. De beelden vertellen het verhaal en de tekst vult aan waar dat nodig is. Ik heb het prentenboek ook voorgelezen bij de doelgroep. De lieve kinderen bij Partou Babbels in Bergschenhoek waren erg enthousiast. Het is mooi om te zien hoe ze dan meteen meegaan in het verhaal en de spanning ervan. Aan de hand van wat je dan ervaart, schaaf je dan weer bij. Te veel kinderen zagen in de wolf een hond; dus was het zaak om de wolf anders te illustreren. Zo ben je steeds bezig met aanpassen en verbeteren.

Is het nu helemaal naar je zin?
Ik ben de laatste dagen bezig geweest met de finishing touch. Vooral met het nog een beetje bijschaven van de beelden. Het is de hoogste tijd dat het naar de drukker gaat, want op woensdag 15 juni is de presentatie en dan organiseer ik ook meteen een voorlees- en signeermiddag. Van een tot twee uur in de winkel van Van Atten in Berkel en van half drie tot half vier in de winkel in Pijnacker. Mensen kunnen het prentenboek via mijn site al vooruit bestellen en vanaf 15 juni is het dus ook te koop bij de winkels van Van Atten en bij de kinderboekenwinkel Silvester in Zoetermeer. Daar ben ik op woensdag 22 juni van twee tot drie om het prentenboek voor te lezen en het te signeren. Hopelijk kan ik tijdens de voorleesmiddagen veel kinderen vertellen over Spookie de poes en haar avontuur.

Dus je bent wel blij als het straks helemaal af is!
Zeker weten. Het was best een pittig proces. Ook wat betreft de begeleiding vanuit de docenten die er bij betrokken waren. Het is goed dat ze kritisch zijn - dat moet gewoon - maar soms is het ook een kwestie van persoonlijke keuzes. De illustratoren uit het werkveld hebben fijn met mij meegedacht. Zij vulden de feedback en kennis van de docenten waar nodig aan. En natuurlijk waren er mijn collega’s Van Atten om op terug te vallen. De dummy, de cover, niks ging aan hen voorbij. Zo wist ik zeker dat het binnen de boekenkasten van de winkel zou passen. Nu het af is, kan ik alleen maar heel erg trots en tevreden terugkijken op een geslaagd afstudeerproject en mijn allereerste prentenboek.

Kijk op www.catladyuniverse.com.