Dominee Hedda Klip probeert het leven zo veel mogelijk van de zonnige kant te bekijken. Ze heeft op allerlei plekken in de wereld gewerkt en nu dus in Berkel.
Dominee Hedda Klip probeert het leven zo veel mogelijk van de zonnige kant te bekijken. Ze heeft op allerlei plekken in de wereld gewerkt en nu dus in Berkel.

Hedda Klip geniet als ambulant predikant bij De Ark

Actueel 2.672 keer gelezen

Berkel en Rodenrijs - Sinds december 2020 is Hedda Klip uit Leiden ‘ambulant predikant’ bij de PKN-gemeente De Ark in Berkel en Rodenrijs. PKN betekent Protestantse Kerken Nederland. De gereformeerde kerk De Ark in de Nieuwstraat in Berkel Centrum is aangesloten bij deze landelijke organisatie, die een koepel is voor wat voorheen de Nederlandse Hervormde kerk was en de Gereformeerde Kerken (synodaal).

Door Sjaak Oudshoorn

De ‘ambulante predikant’ is een vrij nieuw fenomeen binnen de landelijke PKN. Kerkelijke gemeenten nemen tegenwoordig meer tijd tussen de vertrekkende vaste voorganger en de toekomstige nieuwe. Zo ook De Ark in Berkel. De vorige predikant was dominee Antoinette van der Wel, die zestien jaar bij De Ark de voorganger is geweest en is vertrokken naar Hendrik Ido Ambacht. Dominee Hedda Klip uit Leiden is dus als het ware ‘de tussenpaus’. Zij neemt waar totdat er een ‘nieuwe’ is. Ze is nu ruim een jaar werkzaam bij De Ark en de nieuwe dominee is er nog niet. “Men is wel redelijk ver in het wervingsproces. Ik verwacht hier nog een half jaartje werkzaam te zijn”, zegt mevrouw Klip die dit jaar zestig hoopt te worden.
Ze is een rustige ervaren persoon die in Nederland op verschillende plekken dominee is geweest. Vier jaar in Zeeland en elf jaar in Twente. Tussen de bedrijven door heeft ze voor verschillende organisaties, zoals de Raad voor de Zending en Kerk in Actie, in diverse werelddelen en landen gewerkt, onder meer in Kameroen en Egypte.
In Kameroen richtte ze een stichting op ter ondersteuning van gehandicaptenwerk. Verder was ze werkzaam in Zwitserland en het meest recent een paar jaar in Libanon. Ze heeft in deze landen pastoraal werk gedaan, maar vooral was ze theologie aan het doceren. Dat ging in het Engels maar ook wel in het Arabisch.
Mevrouw Klip is een talenwonder die zich onder meer heeft verdiept in het oude Aramees (de taal die Jezus sprak), het Syrisch en vooral ook in het Hebreeuws.

Boeiend fenomeen
In Zwitserland kreeg ze te maken met het Zwitser-Duits dat daar in allerlei varianten wordt gesproken. “Taal vind ik een heel boeiend fenomeen. Ook in theologisch opzicht. De Bijbel is door de eeuwen heen oneindig vaak vertaald. Gelukkig wel steeds weer vanuit de grondtekst, maar goed: het blijft altijd een kwestie van interpretatie en accentverschillen. Er is niet voor niets een uitdrukking die zegt: vertalen is vervalsen. Het is levendige en altijd weer boeiende materie. Een drijfveer is voor mij altijd geweest, waar ook ter wereld, om Bijbelverhalen goed uit te leggen en die oude verhalen in de tijd van nu te plaatsen.”
Hedda Klip komt niet uit een domineesfamilie. Haar vader was technisch ingenieur. Ze is geboren in de Alblasserwaard. Toen ze acht was verhuisde het gezin vanuit Alblasserdam naar Oosterhout in Noord-Brabant, waar ze op een katholieke middelbare school zat. Ze kreeg dus op school al een ruime kerkelijke blik. Hedda was al jong in de ban van theologie en ging als tiener heel graag en uit eigen beweging naar de zondagsschool en de catechisatie.
“Religie, godsdienst en geloof heb ik altijd heel boeiend gevonden. Zelf ben ik in Leiden theologie gaan studeren.”

Voor mensen
Ze vindt het pastorale deel van het werk, het bezig zijn met en voor mensen en hun gedachten en problemen het meest boeiende van het werk. Ze voelt zich bij De Ark goed thuis omdat het een gemeente is waar mensen heel verschillend met hun geloof bezig zijn en daar ook de ruimte voor krijgen binnen de gemeente. Conservatief en progressief, vrijzinnig en traditioneel; het gaat daar met wederzijds respect en vanuit open communicatie goed samen.
“Er heerst hier een goed gemeenschapsgevoel en ze voegen hier ook de daad bij het woord door de deur open te zetten voor de samenleving en door allerlei concrete projecten te ontwikkelen, dichtbij en verder weg. De diakenen hier zijn echte doeners. Ze zijn actief met van alles.”
De Ark telt ongeveer 900 leden en de vieringen worden door ongeveer 200 mensen bezocht of op afstand bekeken. Dat laatste was vaak nodig in de coronatijd. Op het digitale vlak heeft ook De Ark de nodige ervaring opgedaan sinds het voorjaar van 2020 toen corona de kop opstak.
Dominee Klip werkt met veel plezier bij De Ark waar ze voor vijftig procent ‘op de loonlijst staat’, om het oneerbiedig te zeggen. “Ik besef dat ik zeker als ambulante dominee een voorbijganger ben, maar ben je dat niet altijd min of meer? Op diverse plekken in de wereld heb ik steeds weer geprobeerd een goede bijdrage te leveren. Op verschillende manieren en vanuit verschillende functies, komt het er toch steeds weer op neer dat je positieve verbindingen probeert te maken met andere mensen voor wie je iets kunt betekenen. Op de belangrijke momenten zoals bij doop, huwelijk en afscheid maar ook op andere momenten dat mensen een beetje steun kunnen gebruiken. Er zijn voor de mensen en ze helpen als het nodig is, dat is voor mij het belangrijkste van dit werk.”
Hedda is getrouwd met Owe Boersma, die ook theoloog is en werkt als oecumenisch referent voor ‘Brot für die Welt’, een grote, met de kerk verbonden organisatie die vanuit Berlijn bezig is met ontwikkelingswerk. Dus Owe bevordert de eenheid tussen christenen. Ook Hedda vindt dat een heel boeiend onderwerp. Zij vindt dat zeker christenen de opdracht hebben om elkaar op te zoeken, het gesprek aan te gaan en de verbinding te zoeken, zonder dat ze als persoon en kerkgemeenschap hun eigenheid hoeven op te geven.
“We hebben net de ‘Week van gebed voor de eenheid der christenen’ achter de rug. In veel plaatsen worden dan gezamenlijke vieringen gehouden. Kerken en de mensen van die kerken zoeken elkaar op. Ik heb het idee dat hier in Berkel op het gebied van oecumene nog wel een weg te gaan is. Er gebeurt wel wat gezamenlijks door het jaar heen, maar het mag best wat meer en intensiever, naar mijn idee.”
Wat gelooft dominee Hedda Klip nou zelf? “Ik heb de overtuiging dat er een God is, maar dat is niet een God die permanent in de wereld aanwezig is om ons doen en laten aan te sturen. Je kunt via spiritualiteit wel proberen zo goed mogelijk met God in contact te komen en op die manier zo goed mogelijk proberen te achterhalen wat Hij van je wil en daarnaar leven en handelen. Ik spreek in het verpleegtehuis, waar ik ook werk, veel met mensen over het leven na de dood. Ik geloof zelf dat het leven niet ophoudt en dat het op de een of andere manier doorgaat, maar hoe precies? Daar heb ik geen antwoord op.”
Mevrouw Klip is op zich best positief over hoe de wereld zich ontwikkelt. Ondanks alle ziekte, al het lijden, het geweld, de haat en het kwaad, gaat de wereld vooruit, vindt ze.
“Dat is ook wetenschappelijk aangetoond. Er is naar verhouding minder honger in de wereld. De medische voorzieningen zijn op heel veel plekken beter geworden. Er is meer toegang tot informatie. Vrouwen worden beter opgeleid. Natuurlijk is er nog heel veel te verbeteren, maar wereldwijd gaan we vooruit, ook al blijven mensen altijd heel erg geneigd om vooral het slechte te zien. We leggen de nadruk op alles wat niet goed gaat. Dat heeft ook te maken met hoe de nieuwsvoorziening werkt.”
Het werken op al die verschillende plekken en landen in de wereld heeft Hedda geleerd het goede en het positieve te zien.
“Neem een land als Libanon. Vanuit Nederland zien we dat als een land waar je beter niet kunt zijn, terwijl het een schitterend land is waar heel veel mensen een waardevol leven hebben. Natuurlijk gebeuren er ook verschrikkelijke dingen maar we horen en zien vooral wat er fout gaat, zoals met de crisis en die enorme explosie van een tijdje terug. Maar je hoort weinig over de gemeenschapszin van de Libanezen, en over de prachtige, besneeuwde bergen en oude dorpjes.”
De dominee heeft veel levenswijsheid en mensenkennis opgedaan bij haar werk in binnen- en buitenland. Ze vindt het mooi om de verschillen te zien tussen de harmoniesamenleving in Twente waar wel conflicten waren maar dan vooral onder de oppervlakte en bijvoorbeeld Berkel en het Westen waar de mensen veel directer zijn en waar de sfeer ook explosiever is. Harmonie is mooi, maar duidelijkheid kan ook waardevol zijn!

Tot slot zegt ze dat ze zo veel mogelijk van iedere dag wil genieten, wat ze waar ook doet. “Ik ben nu bijna zestig en heb pas uitgerekend hoe veel dagen ik al heb geleefd en hoe veel er ongeveer nog komen. En ook hoe veel tijd een mens verslaapt. Er blijven weinig dagen over. Daarom is mijn boodschap aan iedereen: bekijk het leven van de zonnige kant en probeer er zelf en met elkaar iedere dag iets moois te maken. En met iets moois bedoel ik dan ook: er zo zijn voor andere mensen dat zij ook mooi, goed, gezond en gelukkig kunnen leven!”

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant